Αλ Ματάχα: Δεν καταλαβαίνω πώς συνδέεις τα 2 θέματα [«α) υπάρχει κίνδυνος αλβανικού επεκτατισμού, οπότε β) πρέπει να προστατευθούν αυτά τα παιδιά»]. Η μεταναστευτική πολιτική δεν χαράσσεται ούτε με ρατσισμούς εις βάρος οποιουδήποτε, αλλά ούτε με διεθνιστικές εμμονές που δεν εφαρμόζονται πουθενά στον κόσμο. Η μεταναστευτική πολιτική αποτελεί επιστήμη, όχι πεδίο άσκησης αυτοσχεδιασμών ή εφαρμογής ιδεολογίας. Διαπιστώνεις πόσους μετανάστες χρειάζεσαι συνολικά και μετά χορηγείς ανάλογο αριθμό αδειών εργασίας, κατανεμημένο σε υπηκόους διαφόρων χωρών. Χρειαζόμαστε μετανάστες στην αλιεία; Πολύ ωραία, χορηγούμε 10 χιλ. άδειες σε Αιγυπτίους και 10 χιλ. σε Σύριους, χρειαζόμαστε 50 χιλ. εργάτες για τον κατασκευαστικό κλάδο; Χορηγούμε 25 χιλ. άδειες σε Αλβανούς και 25 χιλ. σε Πακιστανούς, κοκ. Αυτό γίνεται με σχεδιασμό, όχι διαπιστώνοντας εκ των υστέρων ότι σου προέκυψαν 700 χιλ. ή 1 εκ. μετανάστες, που τώρα με την κρίση δεν ξέρεις τι να τους κάνεις. Και όχι βέβαια όταν το 50% ή το 80% των μεταναστών προέρχεται από 1 χώρα, και μάλιστα γειτονική. (Ειδικά άν δεν μιλάμε για το Λουξεμβούργο ή το Μονακό, αλλά για την Αλβανία). Και οπωσδήποτε έχεις την πρόβλεψη για χορήγηση άδειας παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους. Δυστυχώς, το ξεχείλωμα της κατάστασης με τους οικονομικούς μετανάστες έχει φρακάρει το σύστημα εις βάρος αυτών που θα έπρεπε να λαμβάνουν άδεια παραμονής κατά προτεραιότητα. Βεβαίως, αυτό προϋποθέτει ξεκαθάρισμα του ποιός δικαιούται ειδική ανθρωπιστική μεταχείριση. Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί π.χ. οι Πακιστανοί πρέπει να θεωρούνται θύματα ανθρωπιστικής καταστροφής. Είναι θύματα κάποιου πολέμου που η υπόλοιπη ανθρωπότητα αγνοεί; Ο τελευταίος πόλεμος που συμμετείχαν ήταν το 1971 όταν πήγαν να κατακτήσουν το Κασμίρ από την Ινδία. Αντί να ξοδεύουν τεράστια ποσά για να φτιάχνουν πυρηνικά όπλα και πυραύλους μέσου βεληνεκούς, δεν θα ήταν καλύτερα να ταΐζουν επαρκώς τον πληθυσμό τους; Ή μήπως για να είμαστε politically correct θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι το Πακιστάν είναι η μοναδική χώρα (πέραν της Τουρκίας) που αναγνώρισε την «Τουρκική Δημοκρατία της Βορείας Κύπρου»;Το θέμα είναι ότι εάν ξεκινήσει κάτι στραβά, δύσκολα διορθώνεται. Η σπασμωδική αντιμετώπιση του θέματος από τις εκάστοτε κυβερνήσεις (και με τις ευλογίες, βεβαίως, της εκάστοτε αντιπολίτευσης) έχει δημιουργήσει μια απαράδεκτη κατάσταση. Στο σημείο αυτό θα συμφωνήσω μαζί σου: Τα παιδιά που δεν φταίνε σε τίποτα είναι, βέβαια, όμηροι. Άν έχει κανείς να προτείνει λύση (που να εξασφαλίζει και τα ελληνικά συμφέροντα) άς μας την πεί.
