Συμφωνώ στο ότι η κρίση βασίζεται και στα πιστεύω του ανθρώπου, στις εμπειρίες και στην γενικότερη εκπαίδευση.Φυσικά και η συζήτηση είναι μεγάλος παράγοντας. Ξαναλέω ό,τι ποιοτικό δεν σημαίνει και ωραίο.Από εκεί και πέρα όμως πρέπει να παραδεχτούμε πως είναι αμφίδρομη η σχέση κοινού- δημιουργού και ότι η τηλεόραση αναλώνεται στο να προβάλλει μόνο τέτοιες σειρές και το ότι σιγά σιγά της εντάσσουμε στην καθημερινότητα μας όπως κάναμε και με τα μεξικάνικα δείχνει το πόσο εύκολα ένα μεγάλο μέρος προτιμά να αναμασάει την τροφή του από το να διαλέγει άλλη.Δεν είναι τυχαίο πως όταν βάζουνε μια καλή ταινία ο κόσμος την περιμένει πως και πως γιατί το τούρκικο δεν θα το δει ούτε ο σύζυγος, ούτε ο πατέρας, ούτε οι έφηβοι/ες, ούτε και οι φοιτητές στην πλειοψηφία τους. Κατά την άποψη μου λοιπόν αντί να προσπαθούμε να βρούμε νόημα στο μέτριο προς κακό, καλό θα ήταν να επιμείνουμε στο καλύτερο ως τηλεοπτικό κοινό γιατί αν είναι "δικτατορικό" το να απαγορεύουμε σειρές άλλο τόσο "δικτατορικό" είναι να τις επιβάλλουμε στους υπόλοιπους θεατές μέσω της υψηλής τηλεθέασης που προκύπτει λόγω συγκεκριμένης κατηγορίας ανθρώπων. Αν πέσει η τηλεθέαση το προιόν δεν θα πουλάει και θα αποσυρθεί, οπότε στο χέρι τους είναι. Είναι μεγάλη κουβέντα αυτό το θέμα γιατί έχει πολλά υποερωτήματα. Thanx για το σχόλιο!