Κ. Δημοκίδη , συμπάσχω στην έκπληξη σας με την άνοδο του Μπερλουσκόνι. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ οι Ιταλοί. Γεννημένοι χαβαλέδες, χωρίς καμία αίσθηση του τι γίνεται, χρόνια τώρα. Και ειδικά με το -φαινόμενο- Μπερλουσκόνι, τελικά θα αρχίσω να πιστεύω ότι τους ψεκάζουν! Όμως έχω μια ένσταση. Λέτε: "Για να δούμε λοιπόν ο Μπέπε Γκρίλο και ο Μπερλουσκόνι πώς θα μειώσουν την ανεργία. Λες και δεν κυβερνούσε ο Μπερλουσκόνι μέχρι πριν από 1.5 χρόνο και δεν έφυγε έχοντας βάλει την Ιταλία μέσα στο βούρκο της κρίσης!" Στην Ιταλία τους έβαλε ο Μπερλουσκόνι στην Ελλάδα ο Γιορίκας και ο Κωστίκας (βλέπεις νοιώθαμε ανώτεροι τόσα χρόνια να τους αποκαλούμε χαϊδευτικά και κοροιδευτικά) στην Ισπανία ο... στην Ιρλανδια ο... Στην Πορτογαλία ο... κτλ κτλ μπορώ να σου κάνω μια λίστα πιο μεγάλη και από της Λαγκάρντ. Μήπως η κρίση δεν είναι τόσο ευθύνη του Μπερλουσκόνι? Δεν τον δικαιολογώ τον γεροτρόλερ αλλά δεν μπορώ να του χρεώσω μια κρίση που υπάρχει παντού στον -"ανεπτυγμένο" κόσμο-. Μην με πεις κομμουνιστή η κάτι άλλο αιρετικό και περίεργο αλλά η καλύτερη φράση που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια -στο πλαίσιο- στης κρίσης είναι της Κανέλλη (φτου φτου) και είναι πολύ απλή."Ο καπιταλισμός αγάπη μου στούκαρε παγκόσμια". Έχοντας αυτό στο μυαλό μου δεν μπορώ να χρεώσω στον Μπερλουσκόνι (όσο και αν θα θελα το ομολογώ) την κρίση στην Ιταλία. Τέλος, όταν έχεις τέτοια κρίση ιδεών παγκοσμίως και ο Μπερλουσκόνι θα βγει και η Χρυσή Αυγή θα πάρει 10% (έχοντας ακόμα ΚΚΕ ε?) και ο λίγος Ολάντ -μετά τον φαφλατά Σαρκοζί- θα κυβερνήσει (για Γαλλία μιλάμε ε?) και η πιπεριά γαμήθηκε γενικότερα.Και ΤΩΡΑ αρχίζει το ματς. Καλή μας μέρα.