Η τοποθέτησή του κ. Μαρκογιαννάκη στη θέση προέδρου της προανακριτικής επιτροπής για τη λίστα Λαγκάρντ αποτελεί πρώτυπο εκχυδαϊσμού της πολιτικής που ασκείται σήμερα.Το πρόβλημα με την εξουσία είναι ότι προς αποφυγήν της αταξίας και του χάους που ενδεχόμενα προκληθεί αν ως δια μαγείας εξαφανιζόταν η υπάρχουσα κατεστημένη και διεφθαρμένη πολιτική ελίτ όσον αφορά το κενό που θα άφηνε πίσω της, να είμαστε "υποχρεωμένοι" να ανεχόμαστε πάντα ένα τμήμα της στην κάθε εναλλαγή της. Το γνωστό πιστεύω στους περισσότερους ερώτημα "Άντε και βρήκαμε ποιους να ΜΗ ψηφίσουμε. Μένει τώρα το ερώτημα ΠΟΙΟΥΣ να ψηφίσουμε. Όμως εν προκειμένω δεν μιλάμε μόνο για ένα τμήμα εξουσίας που ας δεχθούμε ότι "αναγκαστικά" ανεχόμαστε. Εδώ πρόκειται για το ίδιο το πολιτικό σκηνικό που αλλάζει ρόμπα στην την π#%@$α στο μπουρδέλο για να τραβήξει τα βλέμματα των πελατών. Το βάρος του σαν νταμάρι κάθεται πάνω στου ώμους μας.Ποιός πιστεύει ότι υπάρχει έστω και ένας - ναι ένας - που αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική στην Ελλάδα για την ανάγκη του να προσφέρει με όλες τους τις δυνάμεις για το κοινό καλό? Το αντίθετο. Η εικόνα του Έλληνα πολιτικού είναι αυτού του πολιτικάντη που μετατρέπει το δημόσιο λειτούργημα σε επάγγελμα ώστε να αντιμετωπίζει την ιδιότητά του ως μέσο για προσωπικό συμφέρον και ικανοποίηση του υπέρμετρου εγώ του.Όπως και νάχει όμως, περιπτώσεις σαν του Μαρκογιαννάκη θα έπρεπε να απομακρυνθούν από το πολιτικό σκηνικό. Εκτός κι αν νομίζουν ότι επειδή ο κόσμος (δεν θα πω λαός γιατί καλώς ή κακώς κάποιες λέξεις έχασαν το νόημά τους στην παραζάλη που ζούμε) έχει καμπουριάσει για να σηκώνει το βάρος της κρίσης ότι δεν μπορεί να σηκώνει κεφάλι. Όχι μόνο για να βλέπει και να καταγράφει όπως κάνει κυρίως μέχρι τώρα. Φτάνει πια!