Νομίζω πως εξίσου λανθασμένη με την αγγελολογία υπέρ του, είναι και η δαιμονολογία εναντίον του. Ούτε καθαρός δικτάτορας στο ίδιο τσουβάλι με τους "κλασικούς" τυράννους του κομμουνισμού ήταν, αλλά ούτε και ο καλός δημοκράτης ηγέτης όπως τον παρουσιάζουν πολλοί αριστεροί. Ήταν μια πολύ ιδιάζουσα περίπτωση. Το γεγονός της πλατιάς λαϊκής στήριξής του, η φιλολαϊκή πολιτική του, η επανεκλογή του, μας απαγορεύουν να τον τοποθετήσουμε στην κατηγορία των παραδοσιακών δικτατόρων. Φυσικά, η πολιτική του, δεν ήταν και η πλέον φιλελεύθερη πολιτική. Αλλά αφού είχε στις πλάτες του τον κόσμο, και αν ο κόσμος ήθελε, και με εκλογές τον έριχνε, δεν μπορούμε να τον κατατάξουμε στους δικτάτορες. Ακόμα και στο πραξικόπημά του, είχε με το μέρος του το λαό, συν ότι μετά με εκλογές, με λαϊκή ετυμηγορία επικύρωσε την εξουσία του, πάνω από μία φορά κιόλας.