Ασκώ ΚριτικήΒλέπω ότι απάντησες πολύ ήρεμα και ειλικρινά χαίρομαι πολύ, γιατί η συγκρατημένη σου αντίδραση μού γεννά την ελπίδα ότι πέσαμε όλοι έξω και πράγματι δεν τους ψηφίζεις. Ελπίζω να μην το κάνεις ποτέ, γιατί αυτή η ψήφος δεν θα έβλαπτε την Κανέλλη ή οποιονδήποτε άλλο πολιτικό, αλλά μόνο εμάς - και εννοώ και εσένα.Επί της ουσίας τώρα, το πρόβλημα δεν είναι ότι σου άρεσε. Κανείς δεν μπορεί να διαμορφώσει το θυμικό του (το ένστικτο που λέω παραπάνω) κατά το δοκούν. Αλλά μπορούμε να του βάλουμε χαλινάρι με την λογική. Δεν σου το παίζω υπεράνω, και γι'αυτό έγραψα και όλο το κείμενο παραπάνω περί δημοκρατίας-φασισμού, δημοκράτη-φασιστή. Και εγώ αν έβλεπα τον Κασιδιάρη να τρώει ξύλο, η ΕΝΣΤΙΚΤΩΔΗΣ αντίδρασή μου θα ήταν επιδοκιμαστική. ΑΛΛΑ η ΛΟΓΙΚΗ, συνειδητή αντίδρασή μου θα ήταν αρνητική χωρίς δεύτερη κουβέντα. Αν με ρωτούσε κάποιος "να φάει ξύλο ο Κασιδιάρης;", θα απαντούσα ό,τι και σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση: "μόνο αν αυτός που θα το ρίξει είναι σε θέση αυτοάμυνας, διαφορετικά όχι, ΟΧΙ". Και αν τον έδερνε κάποιος υπό διαφορετικές συνθήκες, θα απαιτούσα απόλυτα, ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΜΟΥ και σύμφωνα με τη λογική μου, τη δίωξη αυτού που τον έδειρε, με τη ζέση που ζητάω τη δική του δίωξη σ'αυτήν την περίπτωση.Εν ολίγοις, το ένστικτο (θα ΗΘΕΛΑ ο Χ να φάει ξύλο) δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνεται πεποίθηση, ιδεολογία (ΠΙΣΤΕΥΩ ότι ο Χ πρέπει να φάει ξύλο). Αυτό είναι το κοινωνικό συμβόλαιο, και είναι μεγαλειώδες ως ιδέα ακριβώς επειδή το ανώριμο "θέλω" του καθενός περιορίζεται τόσο όσο χρειάζεται για να μπορούμε να συνυπάρξουμε και να μην παλινδρομήσουμε στις συνθήκες της ζούγκλας, όπου θα τρώνε ξύλο όλοι απ'όλους (όλους μας αντιπαθεί κάποιος) μέχρι να αναλάβει ένας τραμπούκος τον ρόλο του βασιλιά και να τρώμε ξύλο οι πολλοί από τους λίγους, τον "στρατό" του. Ακριβώς επειδή η αντιπάθεια είναι υποκειμενική υπόθεση και δεν μπορεί να οριστεί με αντικειμενικά κριτήρια ο αντιπαθής (και άρα αυτός που αξίζει το ξύλο), οι άνθρωποι λειτουργήσαμε λογικά και στραφήκαμε στον πολιτισμό: δεχτήκαμε ότι απόλυτα ελεύθερος δεν θα είναι κανείς, που σημαίνει ότι κανείς δεν θα ικανοποιεί όλα του τα ένστικτα και άρα κανείς δεν θα τρώει ξύλο, και συμφωνήσαμε να διευθετούμε τις διαφορές μας βασιζόμενοι σε άλλους τρόπους. Προφανώς η πραγματικότητα απέχει ακόμα πάρα πολύ από τη θεωρία (άλλωστε, το ένστικτο δεν εκδηλώνεται μόνο με το ξύλο) και ενδέχεται να μη φτάσει ποτέ στο ύψος της θεωρίας (τα ένστικτα μάλλον δε θα εξαλειφθούν ποτέ), αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να αλλάξουμε τη θεωρία και να ασπαστούμε τη ζούγκλα. Όποιου το παράπονο είναι πραγματικά ότι δεν έχουμε ουσιαστική δημοκρατία και όχι το ότι δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και να επιβάλει τους δικούς του ορισμούς για τα πράγματα (π.χ. ποιος είναι αρκετά Έλληνας), στοχεύει σε μια καλύτερη δημοκρατία. Όποιος υποστηρίζει την άρση της δημοκρατίας στο όνομα των ατελειών της πρακτικής εφαρμογής της, μόνο τον εαυτό του και τους ομοίους του κοροϊδεύει: ποτε δεν ήθελε δημοκρατία, θέλει ζουγκλα και τίποτα άλλο. Thodoris,Απάντησα ήδη πιο πάνω. Ελπίζω εσύ να έμαθες να διαβάζεις από την τελευταία φορά που μιλήσαμε (για τα Γλυπτά του Παρθενώνα) και δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις την παράγραφο που είχα βάλει σε εισαγωγικά επειδή ήταν copy-paste από το άρθρο στο οποίο απαντούσα και την ΑΝΤΙΘΕΤΗ προς αυτό το άρθρο άποψη που εξέφραζα αμέσως μετά."Αν μεταχειριζόμαστε καθένα κατά την αξία του, ποιος θα γλίτωνε το ξύλο" (Αμλετ, μετ. Β. Ρώτα)