Είναι λυπηρό που τα ποιοτικά στέκια της Αθήνας κλείνουν το ένα μετά από το άλλο: ο Κάουφμαν (που καλά έκανε και έκλεισε όπως το είχαν καταντήσει), η Φωλιά του Βιβλίου πιο παλιά, ο εξαώροφος Ελευθερουδάκης που περιορίστηκε σε ενάμιση όροφο παραδίπλα (ήταν κακό βιβλιοπωλείο όπως λειτουργούσε, το ισόγειο και ο ημιόροφος έσωζαν το όνομα του), η Λέσχη του Δίσκου (που κι αυτή είχε καταντήσει σκιά του εαυτού της και πλέον είχε κακούς και άσχετους με το αντικείμενο πωλητές)... Ποιος να αγοράσει βιβλία τώρα πια χωρίς πιστωτικές κάρτες, είναι δε ακριβότερα από αυτά στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη (λογικό μεν, αλλά καθοριστικό) και η ποιότητα τους είναι συνήθως κακή (λίγοι μεταφραστές αξίζουν τον τίτλο τους, λίγοι εκδότες φροντίζουν την εκτύπωση, ακόμα πιο λίγοι Έλληνες λογοτέχνες έχουν κάποια σχέση με τη λογοτεχνία). Να λέμε και ευτυχώς που δεν έκλεισε ο εκδοτικός οίκος της Εστίας, διότι αυτό θα ήταν πραγματική απώλεια, το βιβλιοπωλείο μπορεί να ξανανοίξει αν το επιτρέψουν οι συγκυρίες αργότερα. Ίσως, όταν θα έχουμε τη νέα Εθνική Βιβλιοθήκη στο Φάληρο και αν την αφήσουν να ανοίξει τα φτερά της με προγράμματα και εκδηλώσεις, να αποκτήσουμε και μια νέα γενιά αναγνωστών που να να στηρίξουν τη λειτουργία των παραδοσιακών βιβλιοπωλείων, αλλιώς να 'ναι καλά και το γιουσουρούμ τις Κυριακές.