Υπάρχουν δύο ξεχωριστά θέματα με τη Γερμανία, προς επίλυση: α) το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων και β) το θέμα του κατοχικού δανείου. Το πρώτο αφορά τις αποζημιώσεις για τους χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες, την καταστροφή των υποδομών της τότε οικονομίας της χώρας μας κλπ, ενώ το δεύτερο αφορά το «δάνειο» που πήρε η Γερμανία, αλλά και η Ιταλία από τη φτωχή Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Συγκεκριμένα, το έτος 1942, οι πιο πάνω κατοχικές χώρες υπέγραψαν μεταξύ τους, αρχικά χωρίς τη συμμετοχή της Ελλάδας και ακολούθως με τη συμμετοχή και της Ελλάδας, συμβάσεις δανείου, προκειμένου να συντηρούν τα στρατεύματα τους στην Ελλάδα που είχαν πεδίο, όχι μόνο τη χώρα μας, αλλά και την ευρύτερη περιοχή. Με τις συμβάσεις αυτές ορίστηκε ότι τα δανειακά ποσά είναι αναπροσαρμοζόμενα και θα αρχίσουν να επιστρέφονται από τον Απρίλιο του 1943. Μάλιστα κατέβαλαν και δύο εξοφλητικές δόσεις του δανείου και στη συνέχεια σταμάτησαν την επιστροφή του. Τότε το «δάνειο» μετατράπηκε σε έντοκο, λόγω υπερημερίας της Γερμανίας. Υποθέτω ότι, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, θα διεκδικήσουμε και τις δύο πιο πάνω αξιώσεις μας. Σύμφωνα, πάντως, με τη Γερμανική πλευρά το θέμα των αποζημιώσεων (δηλ. το πρώτο θέμα) λύθηκε το 1960, οπότε καταβλήθηκαν στην τότε Κυβέρνηση Καραμανλή 115 εκατ. γερμανικά μάρκα, ενώ για το δεύτερο θέμα (του κατοχικού δανείου) οι Γερμανοί κάνουν την πάπια, μη αναφέροντας, συγκεκριμένα, τον τρόπο που αποδόθηκαν τα ποσά που δανείστηκαν. Υ.Γ. Για τις διεκδικήσεις μας αυτές, θεωρώ, ότι θα απαιτηθεί πολύ περισσότερος χρόνος από τις 20 ημέρες που ο, ως συνήθως, παρορμητικός Μανώλης Γλέζος αναφέρει. Πρέπει να είμαστε επίμονοι με τη Γερμανία και, συγχρόνως, να έχουμε υπομονή.