Τα περί υψηλών ασφαλιστικών παροχών τα ακούω εδώ και περίπου 30 χρόνια. Σε όλα σχεδόν τα κράτη της Ευρώπης οι εισφορές για τα ασφαλιστικά ταμεία είναι υψηλά. Συνολικά έχω εργαστεί 8 χρόνια στην Ελλάδα και ποτέ κάποιος από τους εργοδότες μου δεν με ασφάλισε. Ίσα, ίσα που αναγκάστηκα να δηλωθώ ως ελεύθερη επαγγελματίας, να πληρώνομαι με βασικό και να πληρώνω εισφορές στο ΤΕΒΕ ύψους 300 Ευρώ το μήνα! Και για να προλάβω κάποια σχόλια, έπρεπε να το κάνω για να είναι ασφαλισμένο το παιδί μου, ως single mum που είμαι. Αλλά και σε αυτόν τον τομέα θα έπρεπε να υπάρχουν έλεγχοι. Δεν μπορεί μια εταιρεία να έχει ολόκληρα τμήματα όπου απασχολούνται μόνο αυτοαπασχολούμενοι. Εδώ στην Γερμανία θα τους είχαν κόψει τον ποπό. Ενός φίλου που εργαζόταν 5,5 χρόνια στο Reuters ως αυτοαπασχολούμενος και είχε μόνο έναν εργοδότη μετά από την καταγγελία, που εκδικάστηκε σε διάστημα 8 εβδομάδων, όχι μόνο του αναγνωρίστηκαν τα 5,5 χρόνια ως εργάσιμα, του έδωσαν αποζημίωση, ταμείο ανεργίας, τα ασφαλιστικά του εξ ολοκλήρου και ακόμα έχει να λαμβάνει. Και έγινε εξονυχιστικός έλεγχος στην εταιρεία.Αλλά η λέξη εργασία έχει αντικατασταθεί με την έννοια "απασχόληση", νομίζουμε ότι ο μισθός είναι χατζιλίκι και οι εισφορές παράλογες. Ο εργαζόμενος, βρε αδερφέ, αντί να κάθεται στο σπίτι και να βαριέται, έρχεται να στο γραφείο ή στην επιχείρηση για να ξεφύγει λίγο και να ξεχαστεί... Ιδίως οι Πακιστανοί, που οι κακόμοιροι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους και που τους λείπουν η πατρίδα και η οικογένειά τους!