Οταν εχουμε πανσεληνο, δηλαδη περιπου καθε 29 (και κατι) μερες, η Γη ειναι (περιπου) μεταξυ της Σεληνης και του Ηλιου. Γι αυτο βλεπουμε το γεματο φεγγαρι να ανατελει τη στιγμη που ο Ηλιος δυει. Αλλα δεν ειναι, Ηλιος-Γη-Σεληνη, ακριβως σε ευθεια γραμμη, γιατι η τροχια της Σεληνης γυρω απο τη Γη δεν ειναι στο ιδιο επιπεδο με τη τροχια της Γης γυρω απο τον Ηλιο. Η Σεληνη, λοιπον, ειναι συνηθως, λιγο πιο πανω η λιγο πιο κατω απο τη νοητη γραμμη Ηλιος-Γη. Οταν τυχαινει η Σεληνη να ειναι πολυ κοντα σε αυτη τη νοητη γραμμη, τοτε μπαινει, λιγο η πολυ, στη σκια της Γης και εχουμε εκλειψη Σεληνης. Αυτη τη φορα, μπηκε πολυ λιγο (1.5%), οποτε δεν ειναι πολυ προφανης η εκλειψη, δηλαδη δεν φαινεται να σκοτεινιαζει το φεγγαρι πολυ. Πριν μπει καποιο μερος της Σεληνης στη σκια της Γης (δηλαδη σε σημειο που να μη φαινεται καθολου ο Ηλιος γιατι η Γη ειναι μπροστα του), περναει πρωτα απο την παρασκια. Εκει, η Γη φαινεται να καλυπτει μερος του Ηλιου μονο οποτε το φως ειναι και λιγοτερο.Εκλειψη Σεληνης μπορει να συμβει μονο οταν εχουμε Πανσεληνο και ειναι ορατη απο τη μιση Γη (μονο η μιση Γη βλεπει οποιοδηποτε ουρανιο σωμα καθε στιγμη!).Ο Αρισταρχος της Σαμου, μετρησε την σκια της Γης παρατηρωντας μια εκλειψη Σεληνης και με αυτο τον τροπο υπολογισε τις αποστασεις της Γης απο τη Σεληνη και τον Ηλιο καθως και τις διαστασεις της Σεληνης και του Ηλιου. Αυτος ο τροπος υπολογισμου ηταν και ο μονος γνωστος μεχρι τη χρηση τηλεσκοπιου απο το 1608 και μετα.
