Δεν τα βάζω όλα στο ίδιο τσουβάλι( επιστημονικό προλεταριάτο και ανειδίκευτους), αλλά δεν αντέχω να μην αναφέρω δυο περιστατικά που συνέβησαν με απόσταση μιας εβδομάδας μεταξύ τους: Δυο άνθρωποι, χωρίς σπουδές και άλλα προσόντα, προσλήφθηκαν με σύμβαση για να καθαρίζουν (διαφορετικές) δημόσιες υπηρεσίες με 650 ευρώ και ελεύθερο ωράριο. Παρατήθηκαν μέσα σε λίγες μέρες. Ο ένας γιατί τον ζόρισε ο προϊστάμενος σχετικά με την ποιότητα της εργασίας και το ωράριο και η άλλη γιατί βρήκε τη δουλειά (καθάρισμα σχολείου) πολύ απαιτητική. Αυτοί οι δυο άνθρωποι δεν κατεβαίνουν ποτέ στο δρόμο, για κανένα λόγο. Πώς το ξέρω; Τυχαίνει να κατεβαίνω εγώ, συνέχεια. Αντίθετα, χαρακτηριστική περίπτωση ημιμαθούς εκπαιδευτικού που παρατονίζει στον προφορικό λόγο (σαν και αυτές που εύστοχα περιγράφηκαν πιο πάνω), ήδη διορισμένης, τρέφει τεράστια αυτο- υπόληψη και αίσθηση του χρέους της πολιτείας απέναντί της, ώστε απεργεί μαχητικά για τις 16 ώρες εργασίας την εβδομάδα. Έγώ προσωπικά (κι ας είναι περιπτωσιολογική η αναφορά μου), έχω τελείως μπερδευτεί.
