Είναι που κάποιες φορές η ποίηση ξεχνά, ή δεν νιώθει πως είμαστε οι τραγικοί συνοδοιπόροι στην αινιγματι-κή, όλο πόνο, δάκρυα και αίμα έρημο της Ύπαρξης, την οποία πρέπει να διασχίσουμε κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου μέχρι την αρχή του Επέκεινα, που θα είναι το Μηδέν, ή η εκπλήρωση των πιο ωραίων ονείρων μας.διαμαντής φλωράκης