Κοιτάχτε, καταλαβαίνω τι λέτε περί δεοντολογίας, από την άλλη, με αυτή τη λογική και τους κανόνες, δεν θα μπορούσε να υπάρξει η ερευνητική δημοσιογραφία και το πραγματικό ρεπορτάζ. Ρεπορτάζ δεν είναι πάω στην επίσημη πηγή μου δίνει το info και το βγάζω. Αυτό το κάνουν και με δελτία τύπου. Προφανώς η κάθε επίσημη πηγή θα σου πει μόνο τις θέσεις της και ό,τι τη συμφέρει. Το ρεπορτάζ, είναι πάω παραπέρα. Βρίσκω το λάκο στη φάβα και προσπαθώ να βρώ άλλες πηγές να μου δώσουν την ιστορία. Διασταυρώνω και μετά το δημοσιοποιώ. Ε όπως καταλαβαίνει κανείς δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρό ρεπορτάζ ακολουθώντας απόλυτα το "ηθικό" όπως μπορεί να ορίζεται από πολλούς. Λέτε ότι το Watergate (δεν συγκρίνω τίποτα) θα έβγαινε αν πήγαιναν ωραία και καλά και έπαιρναν απλές συνεντευξούλες; Όχι. Θέλει να λερώσεις τα χέρια σου (σε ένα βαθμό). Και ανάλογα με το βαθμό κρίνεται ο δημοσιογράφος αν ξεπέρασε τα όρια. Δεν θεωρώ ότι η Δαμιανίδη ξεπέρασε τα όρια. Έπρεπε να είναι επίσημη δήλωση της Δημουλά για να βγεί; Πιθανότατα να μην έβγαινε. Και η ενημέρωση που έχεις τώρα δεν θα υπήρχε. Το τι θα κάνεις με την ενημέρωση που έχεις στα χέρια σου και το πως θα τη διαχειριστείς είναι δικό σου θέμα. Αλλά ο δημοσιογράφος στο έδωσε. Θα ήταν ηθικό να μη το βγάλει; Τι θα γινόταν αν το δημοσιοποιούσαν πολίτες πιχι σε blogs και έλεγαν "ηταν στην παρέα και δημοσιογράφοι, αλλά το αποσιώπησαν". Και πάλι για ανηθικότητα δημοσιογραφική δεν θα μιλάγαμε; Τα όρια είναι λεπτά. Αλλά δεν πιστεύω πως εν προκειμένου έχουν ξεπερασθεί.
