Δεν γνωρίζω την ηλικία σου, φαντάζομαι οτι είσαι κάπου στα πρώτα άντα. Δεν θεωρώ υπόθεση της αρθρογράφου το οτι η γυναίκα ντε κ καλά θέλει σχέση, νομίζω οτι είναι τόσο ingrained στην κουλτούρα μας που οι περισσότερες από μας κάποια στιγμή στη ζωή μας συναντάμε μια τάση προς ταύτιση με την συγκεκριμένη ιδέα. Άλλες την πολεμάνε άλλες πάνε να την κατακτήσουν. Κ όχι μόνο εμείς οι γυναίκες αλλά κ οι περισσότεροι άντρες επηρεάζονται από αυτή την εικόνα: θεωρούν οτι οι γυναίκες θέλουμε σχέση, κ μάλιστα να καλοπαντρευτούμε, να κάνουμε κ ένα παιδί κ να κάνουμε τικ τελοσπάντων το κουτάκι αυτό στη ζωή μας. Πόσες γυναίκες ξέρεις που δεν είναι έτσι? Κ πόσους άντρες αντίστοιχα? Κ πόσους ανθρώπους ξέρεις που έχουν συνειδητά επιλέξει μια σχέση, προσπαθούν για αυτή κ εξελίσσονται μέσα από εκεί? Κ αν απαντάς με μεγάλους αριθμούς εδώ, υπολόγισε κ ότι ξέρεις απο επαρχία κ θα δεις οτι τα ποσοστά σου θα μικρύνουν απότομα. Τώρα όσο για τον μπούσουλα που γράφει η Άντζι αντζούγια (?), όπα, κάλμα, πότε τον είχαμε για να τον χάσουμε? Όταν ο μόνος τρόπος για να ενηλικιωθείς ήταν να παντρευτείς? Κ μετά να το ρίξεις στο κέρατο? Κ μετά να χωρίσεις για να αρχίσεις να βρίσκεις τον εαυτό σου? Αφού κατά πάσα πιθανότητα έχει φάει το παιδί σου μαζί μ εσένα τρελά πακέτα από τις ετεροχρονισμένες υπαρξιακές σου κρίσεις?Οπότε ναι, το άλλο άκρο του άντρα στην ιστορία εδώ το "είμαι μόνο για την πάρτυ μου κ άμα γουστάρεις έλα αλλιώς μην με ζαλίζεις -neeext" ούτε κ αυτό βγάζει νόημα. Τα ψέμματα είναι το πρόβλημα, συμφωνώ απόλυτα. Απλά θεωρώ οτι το βασικό πρόβλημα είναι τα ψέμματα που λέμε για τον εαυτό μας ο ένας στον άλλον. Το είμαι για την πάρτυ μου μόνο δεν το θεωρώ ειλικρίνεια, ούτε από άντρα ούτε από γυναίκα. Θυμό, άμυνα, φόβο, ανασφάλεια, ανάγκη για αυτο-επιβεβαίωση ναι, αλήθεια με την καμία. Το να λες οτι δεν ξέρεις τι θέλεις μου φαίνεται πιο νορμάλ. Το να κάτσεις κ να σκεφτείς τι θέλεις, αυτό μακάρι να το κάναμε περισσότερο όλοι.
