Ψιλοσυμφωνώ με το άρθρο αλλά πιστεύω ότι δικαιούμαστε να είμαστε πιο αισιόδοξοι. Όταν γίνονται τόσο μεγάλες αλλαγές τόσο γρήγορα θα τον χάσουμε και το μπούσουλα κάπου. Ε, θα τον ξαναβρούμε που θα πάει, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Καθόλου δεν πιστεύω ότι έχουμε παραμείνει στάσιμοι.Ισως μακροπρόθεσμα να 'ναι και καλύτερα να έχουμε την ελευθερία να εκδηλώνουμε τον σεξισμό που μένει μέσα μας από το να τον κρύβουμε επιβάλλοντας συμπεριφορές που δεν είμαστε έτοιμοι ακόμα να κατανοήσουμε. Γιατί τουλάχιστον έτσι θα μπορούμε να εντοπίζουμε τα προβλήματα που πρεπει να λύσουμε. (Ισως λέω, ίσως και όχι)