Οι νεο-ναζί με τις δολοφονίες τους έχουν αποδείξει ότι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να διαπράξουν και τα ειδεχθέστερα εγκλήματα. Επομένως και το συγκεκριμένο δεν θα πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση για την απανθρωπιά του, παρά μόνο αγανάχτηση. Having said this, υπάρχουν σημεία στην όλη ιστορία που δημιουργούν ερωτηματικά για την ακρίβεια της όλης αφήγησης. Αντιγράφω απόσπασμα από το άρθρο της Α. Ψαρρά: "(...) Ο μικρός Αφγανός ετοιμαζόταν να πάει με τη μητέρα του στην Ελβετία, όπου βρίσκεται και ο αδελφός του. Μια και η νομιμότητα δεν επιτρέπει τέτοια όνειρα σε ένα παιδί του Τρίτου Κόσμου, η μόνη γνωστή οδός είναι η επί πληρωμή διασφάλιση μια πολυπόθητης θέσης σε ένα αεροπλάνο. Ο μικρός είχε χωριστεί από τη μητέρα, μια και ο οργανωτής της διαφυγής τούς είχε βάλει σε ξεχωριστά γκρουπ, για προφανείς λόγους. Το γκρουπ της μητέρας επιβιβάστηκε κι έφυγε, ενώ η ίδια ήταν σίγουρη ότι ο μικρός είχε ήδη επιβιβαστεί νωρίτερα. Τελικά, για -πολλοστή φορά- κακή του τύχη συνελήφθη στο αεροδρόμιο κι αφού παρέμεινε για 20 λεπτά στο αστυνομικό τμήμα τον άφησαν, και αυτός πήρε το μετρό για να φύγει. Επέστρεψε στο σπίτι που έμενε με τη μητέρα του και με άλλες οικογένειες Αφγανών προσφύγων στην Αθήνα. Αφησαν δηλαδή ένα δεκατετράχρονο παιδί έτσι απροστάτευτο χωρίς να ενδιαφερθεί κανείς για το πού θα πάει και πώς χωρίστηκε από τους δικούς του (...)" Πρόκειται για διατύπωση που είναι λαθεμένη από την αρχή μέχρι το τέλος: Κατ' αρχάς, κανείς λαθρομετανάστης δεν ταξιδεύει αεροπορικώς. Ποτέ. (Εκτός και άν μιλάμε για τίποτα ναρκοβαρόνους που πετούν στα κρυφά με ιδιωτικά αεροσκάφη, από/προς ιδιωτικά αεροδρόμια και χωρίς να έχουν υποβάλει σχέδια πτήσης). Οι ίδιες οι αεροπορικές εταιρίες απαγορεύεται να δεχθούν προς επιβίβαση κάποιον που δεν έχει α) έγκυρα ταξιδιωτικά έγγραφα ΚΑΙ β) δικαίωμα εισόδου στη χώρα προορισμού (άδεια παραμονής ή θεώρηση εισόδου ή κατοχή υπηκοότητας που επιτρέπει είσοδο, κτλ). Σε αντίθετη περίπτωση, τα πρόστιμα για την αεροπορική εταιρεία είναι βαρύτατα και σε περίπτωση υποτροπής, οδηγούν σε αναστολή της άδειας λειτουργίας (μιλάμε για απώλειες εσόδων εκατομμυρίων). Και ειδικά εάν μιλάμε για την Ελβετία. Και εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με το ενδεχόμενο «λαδώματος» ενός υπαλλήλου, αφού τα στοιχεία διαβατηρίου και βίζας καταχωρούνται σε βάσεις δεδομένων στις οποίες έχουν πρόσβαση οι πάντες: προϊστάμενοι εταιρείας, Αρχές ασφαλείας, κτλ. Πέραν του ότι ο ίδιος ο μικρός δεν είχε καμία ελπίδα να επιβιβαστεί, υποτίθεται ότι αποχωρίστηκε από τη μητέρα του, διότι αυτή κατάφερε να πάρει την πτήση. Συγνώμη, αυτό πώς είναι δυνατόν;;; Εκτός αυτού, εδώ μιλάμε για ανήλικο. Πώς θα επιβιβαζόταν ο ανήλικος στο αεροπλάνο χωρίς τη συνοδεία γονέα του;; Επομένως, οι απόψεις της κ. Ψαρρά ότι «η μόνη γνωστή οδός είναι η επί πληρωμή διασφάλιση μια πολυπόθητης θέσης σε ένα αεροπλάνο» (!), και ότι «Ο μικρός είχε χωριστεί από τη μητέρα, μια και ο οργανωτής της διαφυγής τούς είχε βάλει σε ξεχωριστά γκρουπ, για προφανείς λόγους (!!)» είναι αστείες. Η επιλογή του αεροπορικού μέσου για λαθρομετανάστευση αποκλείεται και για τον απλούστατο λόγο ότι, ακόμα και εάν κάποιος καταφέρει με μαγικό κόλπο να επιβιβαστεί παράνομα στο αεροπλάνο, θα τον τσιμπήσουν (με απόλυτη βεβαιότητα) οι Αρχές ασφαλείας στο σημείο εισόδου στη χώρα προορισμού (στην προκειμένη περίπτωση, στην Ελβετία). Εδώ συμβαίνει διάφοροι (πχ Αφγανοί) να έχουν ισχυρό διαβατήριο, να έχουν και βίζα, και όταν φτάνουν π.χ. στη Ρώμη, να τους ρωτάνε στον έλεγχο διαβατηρίων πόσα χρήματα έχουν στις τσέπες τους. Αν η απάντηση δεν είναι ικανοποιητική (και δημιουργεί υποψίες ότι η βίζα αποκτήθηκε για λόγους φιλανθρωπίας/δια της πλαγίας οδού, κτλ), οι συγκεκριμένοι μπαίνουν με το ζόρι στην επόμενη πτήση επιστροφής και γυρνούν στην πατρίδα τους. (Σημ: η ισχυρή θεώρηση εισόδου – visa – επιτρέπει στον κάτοχο την είσοδο στη χώρα εκδόσεώς της, χωρίς όμως να δημιουργεί και υποχρέωση στη χώρα να επιτρέψει την είσοδο. Είναι αναγκαία, αλλά όχι ικανή συνθήκη). Δεν αποκλείεται η υπόλοιπη περιγραφή να είναι αληθινή, και θά'ταν πραγματικά κρίμα για το παιδί. Θυμάμαι όμως και μια περίπτωση προ 20ετίας με μια κοπέλα που είχε χαραγμένη στο μέτωπο μια σβάστικα και είχε πεί ότι της την είχαν κάνει νεοναζιστές. Τότε είχε γίνει πρωτοσέλιδο και αντικείμενο έντονης συζήτησης (η ακροδεξιά τότε λάμβανε 0,01%). Ο στιλιζαρισμένος τρόπος όμως που είχε γίνει το σχέδιο, προκάλεσε τις υποψίες της αστυνομίας και τελικά αποδείχθηκε ότι η ίδια είχε ζητήσει από το αγόρι της να της το κάνει, έτσι για πλάκα. Το ωραίο είναι ότι ακόμα και σήμερα, αν γκουγκλάρετε την ιστορία θα δείτε μόνο αποτελέσματα που αναπαράγουν τον αστικό μύθο.
