Από τότε που συνδέεται αυτή η εσωστρέφεια, η απομόνωση και η αντικοινωνική συμπεριφορά με προβλήματα ψυχολογικά έως και ψυχιατρικά, χωρίς απαραίτητα το παιδί να είναι "τρελλό" όπως φαντάζεται κανείς, αλλά ακόμα και δυσκολίες στην επικοινωνία, (π.χ. αυτισμός, κλπ) που έμμεσα μπορούν να οδηγήσουν στην απομόνωση. Οι γονείς-εκπαιδευτικοί ήσαν παρόντες ή όχι όταν συνέβαινε όλο αυτό; Γιατί συνέβαινε για πολλά χρόνια, όχι μόνο την στιγμή του φόνου: Ένα παιδί μόνο στα παγκάκια συνέχεια είναι πολύ βαρειά εικόνα, σημαίνει πολλά για όλους αλλά για μενα σημαίνει ανάγκη παρέμβασης. Μάλιστα, ανεξάρτητα από τις επιδόσεις στο σχολείο, μπορεί να υπάρχει ανάγκη ψυχολογικής παρέμβασης.Χωρίς να θέλω να κατακρίνω τους γονείς, διακρίνω μία αστοχία στην πρόληψη όλου αυτού, αλλά και μια δυσκολία από μέρους τους στην διαχείριση του άγχους του παιδιού τους την ώρα που έσκασε το κακό... Κρίμα πραγματικά...Δυο ζωές χαμένες...