Στην Ελλάδα έχουμε ένα έλλειμμα στη στρατηγική μας ανάλυση και γενικότερο πρόβλημα σύγχυσης σημαίνοντος και σημαινόμενου. Συχνά, αδυνατούμε να αντιληφθούμε ποιά είναι τα μέσα και ποιός είναι ο σκοπός. Η τελευταία φορά που έγιναν τέτοιας έκτασης επεισόδια στην Κωνσταντινούπολη (με νεκρούς, κατεστραμένα οχήματα, καταστήματα, κτλ) ήταν το Σεπτέμβριο του 1955, όταν ο τουρκικός όχλος ξεκλήρισε τον ελληνισμό της Πόλης: Κάηκαν πάνω από 4 χιλ. καταστήματα, εκκλησίες, κοιμητήρια, σχολεία, σύλλογοι, εφημερίδες, κλινικές, εργοστάσια, καθώς και οι τάφοι των Πατριαρχών στο Μπαλουκλή. Ξένες πηγές ανεβάζουν το κόστος των υλικών καταστροφών σε άνω του 1 δις σημερινών ευρώ. 30 δολοφονίες Ελλήνων και 200 βιασμοί ήταν μέρος του επίσημου απολογισμού (στην πραγματικότητα, πολύ περισσότεροι). Με την ευκαιρία, καταστροφές υπέστησαν και περιουσίες και εκκλησίες Αρμενίων και περιουσίες και μία συναγωγή Εβραίων.Δεν υπάρχει αμφιβολία πως και τότε, ήταν η μαζική συμμετοχή του λαού που προκάλεσε αυτή την ανείπωτη συμφορά. Επίσης, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι την καταστροφή της 6ης Σεπτεμβρίου 1955 είχε ενορχηστρώσει το τουρκικό παρακράτος. Μέρες πριν, εγκάθετοι από την υπόλοιπη Τουρκία είχαν μεταφερθεί σιδηροδομικώς, και εφοδιαστεί με λοστάρια, ρόπαλα και δοχεία βενζίνης. Το συντονισμό είχαν αναλάβει αστυνομικοί και στρατιώτες ντυμένοι με πολιτικά, που συμμετείχαν στις καταστροφές. Προσέξτε: Δεν πρόκειται για ελληναράδικη θεωρία συνωμοσίας, υπάρχουν φωτογραφίες και ντοκουμέντα, και τουρκικά δικαστήρια καταδίκασαν τούρκους δημόσιους υπαλλήλους και λειτουργούς για την οργάνωση/εκτέλεση του σχεδίου.Η ελληνοκεντρική ανάλυση εξαντλίεται στο σημείο αυτό. Η πραγματικότητα είναι πώς υπάρχει συνέχεια, και μάλιστα πολύ ενδιαφέρουσα: Μετά τα έκτροπα, υπήρξε κάποια προσχηματική τιμωρία κάποιων κατώτερων μελών της συνωμοσίας. Το 1960 όμως, πραγματοποιήθηκε πραξικόπημα στην Τουρκία με επικεφαλής τον Στρατηγό Γκιουρσέλ και το σύνολο της (δημοκρατικά εκλεγμένης) πολιτικής ηγεσίας συνελήφθη. Ο Υπουργός Εσωτερικών αυτοκτόνησε (;) κατά τη διάρκεια της κράτησής του. Στις διαβόητες δίκες-παρωδία της νήσου Πλάτης, οι μέχρι τότε: Πρωθυπουργός Μεντερές, Υπουργός Εξωτερικών Ζορλού και Υπουργός Οικονομικών Πολατκάν, καταδικάστηκαν σε θάνατο. (Ασχέτως πραγματικών λόγων) σημαντικό μέρος του κατηγορητηρίου αναφερόταν σε «παραβίαση του Συντάγματος» κατά το πογκρόμ του 1955. Με την ευκαιρία, εκδιώχθηκαν πάνω από 3 χιλ. στρατιωτικοί όλων των βαθμίδων, 500 δικαστικοί και 1400 μέλη ΔΕΠ πανεπιστημίων. Ένα μήνα μετά τις εκτελέσεις, η εξουσία επεστράφη στους πολιτικούς.Δεν ξέρω άν καταλαβαίνετε: Το τουρκικό παρακράτος απαγχόνισε δημοκρατικά εκλεγμένους Πρωθυπουργό και Υπουργούς, ως υπαίτους για τα Σεπτεμβριανά, τα οποία είχε οργανώσει το ίδιο (!) Τότε (όπως και τώρα) τα επεισόδια ξεκίνησαν από κάτι ασήμαντο (μικρές υλικές ζημιές από βόμβα, στο σπίτι που γεννήθηκε ο Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη). Ο προβοκάτορας που είχε μεταφέρει τη βόμβα στην Ελλάδα, όχι μόνο αθωώθηκε στις δίκες, αλλά αργότερα έγινε και Γενικός Διευθυντής της Τουρκικής Κρατικής Ασφαλείας (γιατί άραγε;)Σήμερα Οι διαδηλωτές καλούν σε παραίτηση τον πρωθυπουργό Ερντογάν και την κυβέρνησή του. Ποιόν δηλαδή; Αυτόν που συγκέντρωσε σχεδόν 50% στις εκλογές του 2011 και έλαβε πάνω από 21 εκ. ψήφους. Στη νομική επιστήμη, το ερώτημα που πάντα τίθεται για να βρεθεί ο ένοχος είναι: Cui bono? Ποιός ωφελείται; Οι Αλεβίτες (λέει) πρωτοστατούν στις εκδηλώσεις γιατί η σουνιτική εκδοχή του Ισλάμ (που ασπάζεται ο Ερντογάν) τους καταπιέζει. Όμως, το 1993,όταν πάνω από 30 Αλεβίτες δολοφονήθηκαν σε ξενοδοχείο και η αστυνομία και πυροσβεστική παρακολουθούσαν αμέτοχες, δεν ήταν ο Ερντογάν στην εξουσία, αλλά αυτοί που σήμερα φωνάζουν εναντίον του.Χωρίς αμφιβολία, πλέον, τα επεισόδια στην Πόλη έχουν καθολική λαϊκή συμμετοχή. Έτσι γίνεται πάντα. Τουλάχιστον, έτσι έγινε και το 1955: Αφού τα οργανωμένα/υποκινούμενα έκτροπα έλαβαν κάποιες διαστάσεις, δημιουργήθηκε η κρίσιμη μάζα για αλυσιδωτές αντιδράσεις και αυτοτροφοδοτούμενη βία. Από το σημείο αυτό και μετά, λειτουργεί η ψυχολογία της μάζας και η λαϊκή συμμετοχή γίνεται αληθινή. Πώς ξεκίνησαν όμως όλα, ποιά συμφέροντα εξυπηρετούνται και στην τελική: Ποιός ωφελείται; δύσκολα θα το μάθουμε. Το 1955, για να εξυπηρετηθούν τα σχέδια του τουρκικού βαθέως κράτους, καταστράφηκε ο Ελληνισμός της Πόλης. Το 2003 (με το σχέδιο «Βαριοπούλα») προβλεπόταν η προβοκατόρικη κατάρριψη τουρκικών αεροσκαφών από την τουρκική αεράμυνα προκειμένου να κατηγορηθεί η Ελλάδα. Θα επακολουθούσε η τουρκική εισβολή και κατάληψη Ορεστιάδας και Σουφλίου, και στο τέλος - το πραγματικό ζητούμενο: Η πτώση της κυβέρνησης Ερντογάν. Ας ελπίσουμε μόνο, ότι με τις ταραχές στην Κωνσταντινούπολη δεν θα είναι η Ελλάδα, και πάλι αυτή, που θα πληρώσει τη νύφη για να εξυπηρετηθούν τουρκικές πολιτικές σκοπιμότητες. Οπότε, ας μην χαίρονται και τόσο αυτοί που κάνουν συγκρίσεις ανάμεσα σε Πλατεία Ταξίμ και Πλατεία Συντάγματος: Ίσως, τα πράγματα να μην είναι τόσο απλά.
