Είναι πάντως λυπηρό να βλέπουμε τον εκφασισμό της ζωής μας στην απόλυτη πράξη και να γελάμε όλοι μαζί. Αυτό σημαίνει ότι τον έχουμε αποδεχτεί σαν ένα αναγκαίο κακό.