χμ, πάλι πιο τρελή απ'τους υπόλοιπους φαίνεται οτι είμαι. Οχι μόνο με ανατριχιάζουν και χέζομαι όταν τις βλέπω, αλλά δεν αντέχω να τις πλησιάσω σε απόσταση μεγαλύτερη απο 2 μέτρα.Οπότε φονικά όπλα όπως παντοφλες, περιοδικά κλπ αποκλείονται... Να στέκομαι απέναντι απ την κατσαρίδα, χαράματα πολλές φορές, με το αεροξολ στο χέρι, να κοιτάζω την κατσαρίδα , να με κοιτάζει κ αυτη. Για τουλάχιστον 5 λεπτά (ανάλογα με το πόσο τρομακτική μου φαίνεται κάθε φορά) και κάποτε να αποφασίζω να την ψεκάσω... Μετά απ αυτό το σόκ φυσικά δεν αντέχω να μαζέψω το πτώμα.Ρίχνω χαρτί κουζίνας πάνω της να μην τη βλέπω και σκιάζομαι. Όταν έμεινα για πρώτη φορά μόνη τις μάζευα με την ηλεκτρική για να μήν αναγκαστώ να πλησιάσω.. Όμως εφιαλτικές σκέψεις με βασάνιζαν, οτι θα ζωντανέψει κ θα βγει απ τη σκούπα για να εκδικηθεί...Πέρασαν κάμποσα χρόνια απο τότε, με πολλή αυτοσυγκέντρωση και πολύ χαρτί κουζίνας πλέον τις μαζεύω και τις πετάω. Είναι νίκη.