Η αλήθεια είναι κάπου στην μέση. Ο Παπανδρεού έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης αλλά το να θεωρείται αποκλειστικά υπεύθυνος απλά βολεύει τους υπόλοιπους υπεύθυνους.Ο Παπανδρέου ανέλαβε μια χώρα που η ανισότητα μεταξύ φτωχών - πλουσίων ήταν τεράστια και ο λαός της ήταν διχασμένος στο δίπολο δεξιά - αριστερά με ιδιαίτερο φανατισμό (και η προηγούμενη κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για να τα αντιμετωπίσει).Για την αντιμετώπιση του πρώτου, θέλησε να αναπτυχθούν οικονομικά τα κατώτερα στρώματα και να μικρύνει η ψαλίδα. Χρησιμοποιήθηκαν προσλήψεις στο δημόσιο, ανάπτυξη συνεταιρισμών, ανάπτυξη ιδιωτικών επιχειρήσεων μέσω κρατικών αναθέσεων κτλ.Για την αντιμετώπιση του δεύτερου περιόρισε την ισχύ της αστυνομίας, χρησιμοποίησε τις προσλήψεις γιατί μέχρι τότε στο δημόσιο έπρεπε να είσαι εθνικόφρων κ.α.Φυσικά στην πορεία όλα πήγαν κατά διαόλου, με τεράστιο δικό του μερίδιο ευθύνης, γιατί οι προσλήψεις έγιναν ψηφοθηρικό εργαλείο, οι συνεταιρισμοί είχαν ως παραγόμενο προιόν ¨μερσεντέ¨ και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις έμαθαν στην κρατική επιδότηση και στις μίζες και δεν στράθηκαν ποτέ στο εξωτερικό. Επίσης ο περιορισμός της ¨εξουσίας¨ της αστυνομίας, ήρθε με μια νοοτροπία όπου η ασυδωσία ερμηνεύτηκε ως ελευθερία και το οτι αν ακολουθείς κανόνες είσαι φασίστας.Οποιοσδήποτε τον αντικατέστησε έκανε ακριβώς το ίδιο (και ο Μητσοτάκης που ζεί για να μας πείσει για το αντίθετο, αλλά εκτόξευσε το χρέος ακόμη περισσότερο).Οι αφορισμοί είναι εύκολοι, επίσης το να είσαι ¨μετά Χριστό προφήτης¨ είναι εύκολο. Μην ξεχνάμε ότι, για τους περισσότερους, τις βάσεις για την κριτική μας σκέψη τις αποκτήσαμε γιατί κάποια στιγμή έγινε εφικτό στην μάζα των Ελλήνων (στους γονείς μας) να διαθέσουν χρήματα για τις σπουδες μας σε Ελλάδα και εξωτερικό, πράγμα που μεχρι τότε ήταν αδιανόητο.Επίσης η εναλλακτική δεν θα ήταν απαραίτητα τάξη στα οικονομικά και απουσία μνημονίου. Θα μπορούσαν απλά τα χρήματα να έχουν μοιραστεί σε λιγότερους, και να έχουμε πάλι μνημόνιο.