Το πας πολύ μακριά. Το πρόβλημα της δεξιάς στην Ελλάδα μέχρι το πραξικόπημα ήταν ότι ενώ στην υπόλοιπη (δυτική) ευρώπη βάθαινε μετά το πόλεμο η δημοκρατία (συνοδευόμενη και από υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης) στην Ελλάδα είχε επιλέξει να στηρίξει ένα πολιτικό καθεστώς που παρέπεμπε περισσότερο σε χώρα της λατινικής αμερικής. Και μετά τα Ιουλιανά και το πραξικόπημα την αποτυχία του μετεμφυλιακού πολιτικού συστήματος χρεώθηκε και η δεξιά πτέρυγα του κέντρου που στήριξε τις βασιλικές παρεμβάσεις. Έτσι μετά το 75' η δεξιά παρόλο τον εκσυγχρονισμό της ήταν γενικά απονομιμοποιημένη, το κέντρο ανύπαρκτο και ο δρόμος ήταν ανοιχτός για τον Παπανδρέου. Το θέμα είναι ότι γενικά όλοι δείχνουν εύκολα την πασοκική οκταετία με το δάχτυλο, αλλά λιγότεροι παραδέχονται την ιστορική αποτυχία του πολιτικού συστήματος πριν το 74'.Όσο για τα στατιστικά περί σύγκλισης των ΑΕΠ, απλά έχε υπόψη (που σίγουρα το έχεις) ότι οι αρχές της δεκαετίας του 80' ήταν μια περίοδος στασιμότητας ή μείωσης του ΑΕΠ για όλη την ευρώπη (το ελληνικό ΑΕΠ ξαναρχίζει να αυξάνεται από το 85 και μετά). Όσο για το χρέος δεν αντιλέγω, απλά θα επιθυμούσα μια πιο διαφοροποιημένη προσέγγιση για τη δεκαετία του 80', όπου να εξετάζεται χωριστά ποιά συμβολή είχαν στην αύξηση του χρέους π.χ. οι κοινωνικοποιήσεις των προβληματικών επιχειρήσεων ως (αποτυχημένης) στρατηγική για την αντιμετώπιση της κρίσης της ελληνικής βιομηχανίας, η αύξηση των κοινωνικών παροχών ή η αύξηση των μισθοδοτούμενων από το δημόσιο.