Ζώντας στην Αγγλία, Θα έρθω να συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Όπως είπε και η vicky_ts, ήταν η πιο εύστοχη τοποθέτηση. Το να λέει κάποιος ότι νοσταλγεί τη πατρίδα του, τους φίλους και την οικογένειά του, δεν είναι κακό, ανθρώπινο είναι. Κι εγώ όποτε μιλάω με την οικογένεια και τους φίλους μου, ειδικά με το παππού και τη γιαγιά μου που είναι ηλικιωμένοι και με προβλήματα υγείας, το μόνο που σκέφτομαι είναι αν θα προλάβω να τους ξαναδώ και κλαίω κι εγώ. Που είναι το κακό; Όσο για όσους έξυπνους πουλάνε πνεύμα, ειδικά αν είσαι σε ξένη χώρα που τα έξοδα διαμονής είναι πολύ μεγαλύτερα, θα κάνεις και μια δουλειά που δε γουστάρεις προκειμένουν να βγάζεις τα προς το ζην και να αποκτήσεις την εμπειρία που απαιτείται μέχρι να βρεις μια δουλειά που σου αρέσει. Δεν είναι όλα μέλι γάλα, δεν είναι φυσικά και τραγικά. Η Άννα προφανώς και μένει και δε παραιτείται γι αυτό το λόγο, ελπίζει να βρει μια δουλειά σε αυτό που της αρέσει κάποια στιγμή και αυτό είναι προς τιμήν της. Θα μπορούσε να πάει στο πατρικό της και να κάθεται. Η προσαρμογή θέλει χρόνο και δεν είναι για όλους το ίδιο ευκολη. Δεν είναι κακό να λέει κάποιος τί νιώθει και δεν έχει κανένας το δικαίωμα να προσβάλλει ή να ειρωνεύεται την Αννα και τον κάθε άνθρωπο που εκφράζει ανάλογα συναισθήματα.