Ξεχνώ ποιός λέει "όχι" και μένω στην ουσία. Η οικειοποίηση είναι ένα παιχνίδι που ξέρουν καλά να παίζουν οι εταιρείες. Έχουν συνηθίσει τόσο πολύ πια, που δεν μας ξενίζει.Ένας απρόσωπος οργανισμός με αυτόνομη υπόσταση που ξεπερνά το ανθρώπινο life span καταπίνει λέξεις, ιδέες, εικόνες, τόπους, ανθρώπους και το κάνει δικό του - ελάχιστες φορές δημιουργικά, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο σεβασμό και ταπεινοσύνη. Κατόπιν, το ξερνάει σε κάθε μέσο που κρίθηκε κατάλληλο. Έβαλε copyright η nestle στη λέξη “resource”. Πριν μερικά χρόνια άκουγες «θέλω» και σου ερχόταν στο μυαλό η wind. Σιχτίρια. Υπάρχει αντίλογος και προσφέρεται για debates. Μα, βαρέθηκα. Μπούκωσα. Είναι ώρες που νιώθω σαν να βρίσκομαι σε φυλακή. Ακόμα και το χωριό μου έπεσε θύμα οικειοποίησης. Το έβλεπα με μια φραπεδια φάτσα-κάρτα σε αφισάρα στο Ελ. Βεν. και ήθελα να την περάσω ένα καλό χέρι μπογιάς σε χρώμα διάρροιας. Δεν υπάρχει ελεύθερος χώρος πια.