Η λεκτική ΒΙΑ του ελεγκτή προς τον νεαρό ΠΑΡΑΒΑΤΗ χαρακτηρίζεται ως τέτοια (βία) μόνο εφόσον υπερβαίνει την προσφορότητα του μέσου με το οποίο καλείται σε συμμόρφωση ο παραβάτης, αλλά ακόμα και τότε βία που είναι λεκτική δε φτάνει μέχρι το σημείο να οδηγήσει σε κακούργημα ή έστω στο πλημμέλημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια ( η φράση βέβαια «Ή μου δίνεις την ταυτότητα σου ή σε πάω στο τμήμα τώρα» μόνο ως ''λεκτική βία'' δεν μπορεί να χαρακτηριστεί). Ο οδηγός είναι προφανώς υπεύθυνος για το λεωφορείο που οδηγεί, σε αντίθετη περίπτωση, σε περίπτωση δηλαδή που η πορεία των πραγμάτων ήταν αντίστροφη, εάν δεν επενέβαινε θα σπεύδαμε να τον χαρακτηρίσουμε αδιάφορο, απαθή, απάνθρωπο και στυγνό επαγγελματία. Η σωματική επαφή με τον παρανομούντα θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μόνο ως άμυνα κάτι το οποίο, καθότι δεν ήμουν αυτόπτης μάρτυρας, δεν μπορώ να γνωρίζω αφού δεν έχει διευκρινιστεί με ποιου την πρώτη κίνηση '' ήρθαν στα χέρια''.. Σίγουρα ο ων στη θέση της εξουσίας όφειλε να μην παρεκτραπεί, ενδεχομένως όμως τελούσε σε κατάσταση που καταργεί τον άδικο χαρακτήρα της πράξης του. Λαθρεπιβάτες έχουν εντοπιστεί από ελεγκτές σε άπειρες άλλες περιπτώσεις και δεν νομίζω να έχει καθιερωθεί ως πρόσφορη αντιμετωπιση η ακινητοποίηση του μέσου, η διαδικασία που ακολουθείται είναι η ίδια, τυπική και γνωστή σε όλους... Το μοιραίο θα μπορούσε να αποφευχθεί αν ο 19χρονος απλά δεν πηδούσε σχεδόν απερίσκεπτα από το λεωφορείο αλλά συμμορφωνόταν με τις οδηγίες. Και επίσης, η κράτηση ως ποινή διαφέρει από τη φυλάκιση και τα δύο απέχουν πολύ από την μετάβαση του παρανομούντος στο τμήμα προς εξακρίβωση στοιχείων και επιβολή προστίμου στα πλαίσια ενός νόμιμου ελέγχου