Ωραία το δέχομαι, οι θεωρίες περί αυτοκτονιών είναι σαπουνόφουσκες. Εξακολουθώ να μην θεωρώ πάντως οτι μπορεί κανείς να μετρήσει την ευτυχία ενός λαού με βάση τα επιδόματα και τις υποδομές. Φυσικά και δημιουργούν γόνιμο περιβάλλον για να δημιουργήσεις πράγματα, ειδικά αν είσαι νέος, και να αξιοποιηθούν σωστά οι ικανότητές σου. Φυσικά και θα ήθελα να υπάρχουν και στην Ελλάδα οι ίδιες ευκαιρίες που έχει ενας Δανός. Αλλα μου φαίνεται λίγο στεγνό να μιλάμε για ευτυχία και να αναφερόμαστε ουσιαστικά στο πόσα λεφτά μας δίνει το κράτος για να σπουδάσουμε. Νομίζω γενικά οτι όπως και το χιούμορ είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας (όπως είπε ο exist) έτσι είναι και η ευτυχία. Είναι υποκειμενική. Μπορεί να έχεις τις τέλειες ευκαιρίες μπροστά σου και εσυ παρ'όλα αυτα να μην βρίσκεις νόημα.