Εντυπωσιάζομαι! Υπάρχει, όντως, κάποια σύγχρονη σχολή εγκληματολογίας που δύναται να αποσυνδέσει -με χειρουργική ακρίβεια- την εξαθλίωση (αυτό το ..."μονοδιάστατο" πράγμα) από την εγκληματικότητα; Επίσης, ακόμη και καθ' υπερβολή δοσμένο το παράδειγμα, αδυνατώ να συγκρίνω την εξαθλίωση με το στραβοκοίταγμα. Δηλαδή μια (πιθανόν) χρόνια κατάσταση, προϊόν διαφόρων δυσάρεστων παραγόντων (και προκαλούμενων επί πλέον παρελκόμενων), με ένα στιγμιαίο trigger, που είναι ακριβώς αυτό: το στραβοκοίταγμα.
