Μπορεί να θεωρηθώ τραγικά γραφικός αλλά έχω συγκινηθεί που το σύμβολο της πόλη μας παίρνει ζωή ξανά. Θυμάμαι μαθητής ήμουν που μας πήγαινε το σχολείο και οι αναμνήσεις μου είναι ένα μουχλιασμένο, σκοτεινό, παρατημένο θέατρο που καταλάβαινες όμως ότι κάποτε ήταν παλάτι. Μια σκονισμένη και παρατημένεη αίγλη σερνόταν παντού.Και τώρα αυτές οι εικόνες και αυτό το πρόγραμμα...Μακάρι ο Πειραιάς να ξαναπάρει τα πάνω του γιατί έχει μείνει αναξιοποίητος χρόνια τώρα και δεν του αξίζει. Ούτε και στην νοημοσύνη μας αξίζει να αφήνουμε μια περιοχή με 3 φυσικά λιμάνια, με θέα στην θάλασσα, με μορφολογία από παραλίες έως λόφους και με τεράστια ιστορία να καταρέει αναξιοποίητη.