Από τη στιγμή που θα βγούμε από το σπίτι μέχρι την ώρα που θα επιστρέψουμε γινόμαστε αποδέκτες της ασχήμιας. Σκουπίδια πεταμένα σε κάθε γωνία,χαρτιά διάσπαρτα στους δρόμους, μουτζουρωμένο tagging σε διαβάσεις και στενά, χοντροκομμένα συνθήματα και βρισιές σε τοίχους αμφιθεάτρων...Η λίστα είναι ατέλειωτη. Αλλά όχι, αυτό που χάλασε την αισθητική μας είναι οι στίχοι του Καβάφη. Αυτό μας ξένισε, αυτό μας φάνηκε παράταιρο. Τα υπόλοιπα τα κοιτάμε χωρίς να τα βλέπουμε, τα κάνουμε χωρίς να το σκεφτούμε. Στίχοι όμως γραμμένοι σε δημόσιους χώρους...; Ε όχι, αυτό πάει πολύ....