Λοιπόν Άρη κάθε φορά που διαβάζω κάτι με τις παιδικές σου αναμνήσεις είναι σα να διαβάζω τις δικές μου..Και σήμερα κατάλαβα το γιατί..όχι, οι γονείς μου δεν με πήγαιναν σε πορείες, αν και αριστεροί ανέκαθεν, με πήγαιναν όμως στην Μεταμόρφωση Χαλκιδικής, μη σου πω εκεί μεγάλωσα τα καλοκαίρια μου, στην ντίσκο στην παραλία και τώρα διαβάζοντας το ημερολόγιο της μαμάς σου διαπίστωσα ότι γνωριζόμασταν κιόλας! Εσένα δε σε θυμάμαι καλά, θυμάμαι όμως την αδερφή σου με τους φιόγκους της και ένα απόγευμα που τρώγαμε σανφιστίκ στο σπίτι σας. Οι παππούδες μου ήταν πολύ φίλοι με τους δικούς σου και οι θείοι μου ήταν κάποτε στο Παρίσι με τον άλλο Άρη.. Και το ψιλιάστηκα από τότε που έγραψες για τα καλύτερα σου καλοκαίρια.. Ποιος θα μου το έλεγε ότι εκείνο το αγοράκι που τότε ψιλοσνόμπαρα (γιατί ήσουν πιο μικρός και τότε η παραμικρή διαφορά ηλικίας ήταν σαν τον Καιάδα) θα έγραφε τόσο όμορφα..