2.000 λέξεις ε? ακόμα 2.000 κ γράφεις την εργασία μου, του νιοστού μεταπτυχιακού, στην έκτη χώρα, στη δεύτερη ήπειρο...ωραία η δεκατία του '80 για τους άλλους, γιατί εμείς τη διανύσαμε χωρίς να καταλάβουμε τίποτα που λες κ συ. Μάθαμε όμως αρκετά. Από το κράτος, ότι αν δεν δουλέψουμε, δεν πειράζει, γιατί έτσι κι αλλιώς όλα αυτά που μας προσφέρει είναι δανεικά. Από την οικογένεια, ότι αν δεν είμαστε τίποτα, δεν πειράζει, η μαμά θα μαγειρέψει, θα σιδερώσει, θα σε κανακέψει όταν έχεις δείρει 5-6 στο σχολείο που σου τη δίναν. Από την παιδεία, ότι ακόμα κι αν δεν διαβάσουμε, υπάρχει για μας μια θέση σε ένα ΑΕΙ, ΤΕΙ κ.ο.κ. της κωλοπετεινίτσας, έτσι για να χαρούμε εμείς και να κάνουμε περήφανο το σόι μας που έβγαλε επιστήμονες. Το ερώτημα όλων είναι τί κάνουμε. Γιατί όλοι καταλαβαίνουμε ότι ήρθε η ώρα να κάνουμε κάτι από το να μην κάνουμε τίποτα. Αλλά έλα που κανείς δεν έχει τη λύση. Σίγουρα όμως τη λυση δεν την έχουν αυτοί που μας κυβερνούν, απλούστατα γιατί 30 χρόνια που κάνουν αυτό το επάγγελμα, θα την είχαν βρει ήδη. Η αφύπνηση είναι μια καλή αρχή αλλά δεν είναι αρκετή. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα για μια καθυστερημένη εφηβική επανάσταση, γιατί οι σημερινοί έφηβοι, πέραν του ότι ειναι σχεδόν δυο γενιές μακριά, άρχισαν να τα φορτώνουν σ'εμάς όπως θα έπρεπε να είχαμε κάνει εμείς στην ηλικία τους. Δυστυχώς όμως τότε ακόμα δεν είχαμε καταλάβει ότι οι προηγούμενοι από εμάς θα ήταν οι τελευταίοι βολεμένοι κι εμείς θα μέναμε να κοιτούμε με απορία και δέος να καταρρέει ο μόνος κόσμος που γνωρίσαμε...κι όχι τίποτα άλλο αλλά θα μείνουμε και στην ιστορία ως το τίποτα...ανατρίχιασα!