Επιτρεψτε μου αγαπητοι να τοποθετηθω λιγακι παρεκκλινοντας του ζητηματος.... Πρεπει πρωτα να σας πω οτι δεν ζω στην Ελλαδα τον τελευταιο χρονο. Κατα την διαρκεια της σχολικης μου εκπαιδευσεως στην πατριδα εκμεταλλευομουν την ευκαιρια των διακοπων, ινα εργαστω.. Χαρακτηριστικα το περασμενο καλοκαιρι εκανα δυο δουλειες παραλληλα, ενω οταν εβγαινα με φιλους για εναν καφε βρε αδερφε, τορπιλιζομουν με παραπονα του τυπου: ''Θελω να δουλεψω, αλλα δεν βρισκω δουλεια'', ενω και οι ιδιοι ακομα ξερανε οτι λεγανε κατι τετοιο για να το ακουσουν οι αλλοι, καθοτι η προσπαθεια που κατεβαλαν επ' αυτου ηταν μηδαμινη.. Θελω να πω, μην εναποθετετε ελπιδα σε μας, τους νεους... Θα στροβιλιζομαστε για ολη μας την ζωη στα συμπλεγματα, κληρονομια απο τις μήτρες μας... Κατα τα αλλα, θεωρω προσωπικα οτι η ουσια του κειμενου επικεντρωνεται στο γεγονος, οτι η Ελλαδα χρειαζεται καποιους που θα αφουγκραστουν τις ιδιαιτεροτητες ακομα και αναποδιες, αν θελετε, του ελληνικου λαου δημιουργωντας επιτελους αυτο το περιβοητο, ελληνικο αυτη την φορα, μοντελο διαχειρησης της εξουσιας και οργανωσης... Αυτα τα ολιγα και ταπεινα... Χαιρετισματα (και σε σας και στην εξουσια....).