ωραίος ο Mapplethorpe, ως εκεί. Μια εϊτίλα τη βγάζει (όπως άλλωστε ουσιαστικά υποστηρίζει το άρθρο). Μιλάει και θα μιλάει πάντα σε ένα ιστορικά προσδιορισμένο κοινό, τον γκέι άντρα του 1980, (ούτε καν τη λεσβία) δε θα τον έλεγα κλασικό με την έννοια του διαχρονικου και του ουμανιστικού. Επίσης, άσχετο: πήραμε κι εμείς λόουερ αλλά δε πλέκουμε κάθε αγγλικούρα που μάθαμε μέσα στο λόγο μας, έλεος, πάνω που γλυτώσαμε απ' τα greenglish!