"Είναι η Ελλάδα χώρα μη φιλική προς τον (δημόσιο) θηλασμό????" Μπορεί να μην είναι εχθρική, απ'την άποψη ότι "θα φας ξύλο", αλλά σίγουρα δεν είναι και φιλική. Απόδειξη το ότι σπάνια συναντάς ένα τέτοιο θέαμα, δημόσια.Ξεπερασμένο ταμπού θα είναι όταν σε μία οποιαδήποτε π.χ καφετέρια, το μεσημέρι, θα αισθάνεσαι άνετα να θηλάσεις, στο τραπέζι σου, χωρίς να σε κοιτούν/κρυφοκοιτούν όλοι σα χάνοι, χωρίς τα "ψου, ψου, ψου" και χωρίς να σου ζητάει η διεύθυνση να πας σπίτι σου "να το κάνεις αυτό".Εξυπακούεται πως ΔΕΝ θα πρέπει να ασκείται καμία έμμεση ή άμεση πίεση -από κανέναν: γυναίκα, μητέρα ή μη, άντρα, πατέρα ή μη κ.λπ- στο ΑΝ θα θηλάσει, για ΠΟΣΟ θα θηλάσει ή ΔΕΝ θα θηλάσει, μία μητέρα. Είναι προσωπική της υπόθεση, σε συνδυασμό με διάφορους παράγοντες. Όμως απ΄ ότι βλέπω, πικρόχολα σχόλια δύνανται να εκτοξεύονται εκατέροθεν. Κάποιες φανατικές, όπως λες και συ με τον θηλασμό, μπορεί να πρήζουν όσες δεν θέλουν να θηλάσουν ότι "δεν είναι σωστές μάνες" και ότι είναι "έρμαια των γαλακτοβιομηχανιών" κι απ'την άλλη κάποιες άλλες μπορεί να θεωρούν ότι αυτές που θηλάζουν το "παίζουν καλές γελάδες" και ότι "δουλοποιούνται παρά τη θέλησή τους", γιατί είναι ...άβουλες συν τοις άλλοις.Πάντως δεν θα ήθελα να κρίνω το σύνολο των ατόμων που υποστηρίζουν το δικαίωμά τους στον δημόσιο θηλασμό ή των ατόμων που δεν (πολυ) είναι του θηλασμού, σύμφωνα με τις άνωθεν αρνητικές συμπεριφορές και νοοτροπίες. Δηλαδή με άλλα λογια: δεν θα τοποθετηθώ κατά του σπασίματος ενός ταμπού, επειδή μερικές κομπλεξικές απ' το εν λόγω "στρατόπεδο" μπορεί να σνομπάρουν με αναταγωνιστικό τρόπο τις γυναίκες που δεν θέλουν/μπορούν να θηλάσουν.Live and let leave!