Μ'αρέσουν οι φωτογραφίες σας. Δεν είναι εικόνες που (φαντάζομαι κι' άλλοι σαν και μένα) δεν έχω προσέξει αλλά το πάγωμα του χρόνου στις εικόνες είναι συχνά αυτό που κάνει τη διαφορά. Σε βοηθάει να προσέξεις την λεπτομέρεια, που χάνεις συχνά όταν περιδιαβαίνεις βιαστικά τους δρόμους. Δεν μου έχει συμβεί κάτι για να φοβηθώ πολύ την Αθήνα ακόμη. Όμως μια γλυκειά και απροσδιόριστη μελαγχολία χώρεσε μέσα μου μαζί με την τρυφερότητα που μπορεί να νοιώθει κανείς για τους ανθρώπους.Μη φοβάστε, δεν τους κάνετε όλους να θυμώνουν.
