Δεν με πειράζουν τόσο οι δηλώσεις περί γκρίνιας όσο το ότι αυτός ο άνθρωπος που δεν έχει δουλέψει στην ζωή του μιλά εξ ονόματος αυτών που εργάζονται.Για γονείς που έχουν μια Κυριακή για να δουν τα παιδιά τους,μεροκαματιάρηδες/χαμάληδες που η μέση τους έχει τσακιστεί απο το κουβάλημα και περιμένουν μια ημέρα για να ισιώσουν,πωλητές που έχουν φλεβίτιδα απο την ορθοστασία.Είμαι πάντα τόσο εναντίον της βίας αλλά όσο θυμάμαι το σπασμένο του κεφάλι στα επεισόδια του Ιουνίου,τόσο μέσα μου νιώθω χαρά και αγαλλίαση.Αυτό μου έκαναν αυτοί οι άνθρωποι,με αποκτήνωσαν ολοκληρωτικά.Τα κατάφεραν λοιπόν.Είμαι κομμάτι μιας ζούγκλας!