Καμία απεργία που γίνεται πλέον δεν έχει αποτέλεσμα. Γιατί πλέον κάποιοι κάνουν αφ υψηλού κριτική και αφού η κοινωνία δεν είναι ενωμένη αλλά διασπασμένη σιγά μην ιδρώσει το αυτί της εκάστοτε κυβέρνησης για την εκάστοτε επαγγελματική ομάδα που απεργεί. Την βολή μας κοιτάμε. Αν δεν την κοιτούσαμε, δεν θα μας έφταιγε κάθε φορά και μια διαφορετική επαγγελματική ομάδα. Σήμερα μας φταίνε οι διοικητικοί υπάλληλοι, αύριο θα μας φταίνε οι ταξιτζήδες, χθες οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ, προχθές οι υπάλληοι των δήμων και γενικότερα όποιος μας χαλάει την καθημερινότητα μας.Πέρυσι κόντεψε να κλείσει ένα κρατικό ινστιτούτο έρευνας και ευτυχώς που κατάφεραν οι εργαζόμενοι με απεργίες και συνεχόμενες διαμαρτυρίες καθώς και πιέσεις από διάφορους επιστήμονες πανεπιστημίων/ιδρυμάτων να το σώσουν. Για καλή τους τύχη το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αδιαφόρησε αφού με το ινστιτούτο αυτό δεν πήγαινε στη δουλειά του κανείς ή για καφέ, ούτε αφορούσε άμεσα την καθημερινότητα του. Έτσι δεν είχαμε επικρίσεις για την απεργία, ούτε κάποια πίεση από άλλη κοινωνική ομάδα και το ινστιτούτο συνεχίζει την πολύτιμη λειτουργία του. (δεν εργάζομαι εγώ εκεί αλλά συγγενικό μου πρόσωπο)