Άντε και να σεβαστώ, όπως λέγεται... (που δεν τα σέβομαι καθόλου), τα κακεντρεχή σχόλια των περισσοτέρων απέναντι στον Β. Παπακωνταντίνου, υποστηριζόμενοι μάλιστα πως σήμερα δεν έχουμε δικτατορία. (Εδώ γελάμε ή κλαίμε). Δυστυχώς για τους περισσότερους η λέξη «δικτατορία» είναι θέμα τίτλου συνυφασμένου, μέσα στη μικρή τους νόηση, με εικόνες πρωτόγονων τακτικών και μεθόδων παλαιότερων χρόνων (ειδικά για όσους τις έχουν ζήσει) ή και με σημερινές εικόνες και καταστάσεις άλλων χορών ανεξέλεγκτης και απροκάλυπτης βίας του κρατικού τραμπουκισμού της εκάστοτε, ξεκάθαρα, μη δημοκρατικής-στρατοκρατούμενης χώρας. Πόσο δύσκολο είναι άραγε να καταλάβουμε πως αν και οι τρόποι τους άλλαξαν, μασκαρεμένοι πίσω από ψευτοκανόνες και νόμους ενός κράτος νομότυπου (στο δικό μας αναφέρομαι), ότι ναι μεν μπορεί να μην χρησιμοποιείται απροκάλυπτα και ωμά η βία (τουλάχιστον δημοσίως), όμως τα αποτελέσματα είναι εξ ίσου όμοια ή και χειρότερα με αυτά των δικτατοριών (στις οποίες ξέρεις από που θα σου έρθει και το περιμένεις...), έτσι όπως οι περισσότεροι έχουν στα φτωχά τους μυαλουδάκια τις δικτατορίες: Απροκάλυπτη βία, αδικαιολόγητες συλλήψεις, φυλακίσεις, εκτελέσεις κτλ. Δεν το δέχεστε; Εντάξει μη το δέχεστε.Το σίγουρο πάντως είναι πως αυτή η κατάσταση, όλο αυτό το παρανοϊκό πράμα που ζούμε ΔΕΝ ΛΕΓΕΤΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΔΕΝ ΛΕΓΕΤΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!...Νομίζω πως και ο Β. Παπακωνσταντίνου αυτό εννοούσε.