@ 'Πενταγιώτισσα', και 'Ναι, εγώ.', την καλημέρα μου. Λοιπόν, ίσως αυτό που μου κάθεται άσχημα ήταν όντως ότι το θέμα αφορούσε διασκέδαση. Αλλά εκτός αυτού, από μόνο του, μου κάθεται άσχημα to γεγονός του να αφήνεις σε ενα αυτοκίνητο ένα παιδι όσο πας για ψώνια, στο σουπερμάρκετ, στο ΑΤΜ... στο οτιδήποτε. Ίσως γι'αυτό να οφείλεται το εξής: κάποτε δούλευα σε ένα εμπορικό κέντρο (στο Λονδίνο). Για να μην μακρηγορώ, μια μάνα είχε αφήσει το παιδί της στο αυτοκίνητο (στο πάρκινγκ) ενόσω είχε πάει για ψώνια. Ε λοιπόν (ακόμα δεν ξέρω πως και γιατί) αλλά έσπασε ο Διάολος το πόδι του και egine μια έκρηξη στον συγκεκριμένο όροφο πάρκινγκ, και το παιδί ήταν μέσα. Το τι κατσάδα της έβαλε ο φύλακας που πήγε να το βγάλει δεν λέγεται. Ναι, δεν συμβαίνουν αυτά κάθε μέρα, σύμφωνοι, αλλά με το να μην αφήνεις το παιδί μόνο του, μειώνεις της πιθανότητες να πάθει κάτι. Ότι μπορεί να πνίγει από καραμέλα, μπορεί. Σίγουρα. Δεν ξέρω, πιστεύω ότι αν είναι η ώρα σου να φύγεις, θα φύγεις. Είτε από καραμέλα, είτε από βιαστή. Αλλά, ΑΝ τελικά είναι να φύγει και δεν μπορώ να αλλάξω τη μοίρα, προτιμώ την ιδέα της καραμέλας παρά ενός τέρατος να το βιάζει μέχρι θανάτου. (Και συγγνώμην για την εικόνα που μόλις παρουσίασα.) Και για να απαντήσω στην χρήστη 'Ναι, εγώ.', όχι δεν έχω παιδιά. (Και το δέχομαι το σχόλιο: ε τότε έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέμε.) Δεν είμαι τέλεια. Αλίμονο. Έχω όμως πολλά ανιψιά (ναι, οκ, δεν είναι το ίδιο), και αν πάθαιναν κάτι παρόμοιο κάτω από την επιτήρηση μου ξέρω ότι για την υπόλοιπη ζωή μου θα κατηγορούσα τον εαυτό μου. Αλλά ίσως έτσι είμαι εγώ. Δεν σημαίνει ότι έτσι πρέπει να σκέφτονται όλοι. Και τέλος, ένα σχόλιο στο οποίο νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε όλοι/ες. Να πιάσουν το κτήνος που το έκανε και να τον κάνουν να υποφέρει για την υπόλοιπη ζωή του.