Απαντώ για τελευταία φορά 'αγαπητε'Ιαπετε. Τα ποντίκια μου ειναι πολύ συμπαθή,εχω ταΐσει στο χωριό της μάνας μου κι αν τύχαινε να έβρισκα στο διαμέρισμα μου,θα το εδιωχνα οπως κανω ακομα και με τις κατσαρίδες,χωρίς να το σκοτώσω. Επειδή οπως ειπες πολυ σωστά,ειμαι υστερική οικοπαρθενα και σέβομαι καθε μορφη ζωής(μπάνιο πρέπει δυστυχώς να κανω,αλλα επειδη κανω 2-3 φορές τη μέρα,δεν νομίζω ότι προλαβαίνω να ανάπτυξω, πολλούς παρασιτογονους οργανισμούς ).Στο διαταυτα,εγώ λογω εθελοντικής ενασχολήσης μου με το περιβάλλον και τα ζώα,κ α θ η μ ε ρ ι ν ά,ερχομαι αντιμέτωπη με την ανθρώπινη βαρβαρότητα απέναντι τους. Σχεδόν καθημερινά,πονάω για κάποιο ζώο,το οποίο βρήκα με κομμένο πόδι,σπασμένη λεκάνη,πεθαμένο από φόλα η τυφλό από ανθρώπινο χέρι. Εχω καθε δικαίωμα να πιστεύω,γιατι το εχω δει ,ότι το ανθρώπινο είδος ειναι το χειρότερο είδος ζώου που κατοίκησε ποτε τον πλανήτη. Ξι εχω καθε δικαίωμα,να μην λυπάμαι οταν πεθαινει ενας κυνηγός. Για πες μου τωρα εσύ,ανθρωπιστή,'αγαπητε',εσύ που με τοσο μένος υπερασπισζεσαι την ανθρώπινη ζωή,εχεις ασχοληθεί πολυ στον ελευθερο χρόνο σου,να βοηθάς τους συμπολίτες σου;εχεις δώσει από το υστέρημά σου,για να ταϊσεις έναν φτωχό;εχεις αφιερώσει προσωπικο χρόνο να συμπαρασταθεις σε κάποιον; εγώ μιλάω από στάση και θέση. Εσυ;