Είναι θλιβερό να επικροτείτε τον Φαράζ (όχι Φάραζ), έναν ξεδιάντροπο τύπο (πολυεκατομμυριούχος μe offshore), στα δεξιά τον Τοριδων (και στα κοινωνικά και στα οικονομικά θέματα), με ένα κόμμα τίγκα στους ρατσιστές (δύο εκ των δημοτικών συμβούλων του κόμματος του, απαθανατίστηκαν να χαιρετούν ναζιστικά), ξενοφοβους και ομοφοβικούς. Εδώ στο UK είναι ο αγαπημένος της Daily Nazi (aka, Daily Mail). Από αυτό και μόνο γνωρίζεις με τι ιδεολογικο απόβρασμα έχεις να κάνεις. To ότι ο Σαμαράς είναι αυτός που είναι δεν κάνει τον Φαράζ καλύτερο, ούτε είναι αλήθεια ότι ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου. Το πολιτικό και οικονομικό πρόγραμμα του UKIP έχει την ίδια συνοχή και λογική που έχει και αυτό της Χρυσής Αυγής (δηλαδή ένα συνονθύλευμα από χαλκευμένες στατιστικές, ολίγο από νοσταλγία για μια κοινωνική πραγματικότητα που δεν υπήρξε ποτέ, και μεγάλη δόση ασάφειας για το πως θα διορθώσουν το σύστημα στο οποίο, υποτίθεται, εναντιώνονται (ενώ το υπηρετούν ψυχή τε και σώματι). Κόμματα που αναδύθηκαν από τον φόβο και τον αγράμματο συναισθηματισμό του αποκλεισμένου από τα κέντρα αποφάσεων πολίτη (και με δική του ευθύνη, φυσικά) τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο ΕΕ. Το UKIP δεν πρόκειται να αλλάξει το πολιτικό τοπίο, καθώς εξυπηρετεί το παραμορφωμένο σύστημα στο έπακρο . Είναι αστείο και άθλιο συνάμα να φέρεται ο Φαράζ, που δεν θέλει καμία επέμβαση στο τραπεζικό σύστημα , που θέλει 'a flat rate tax'(κάτι που εξυπηρετεί τους ωφελημένους του συστήματος), και την κατάργηση του 'inheritance tax' (για τους μεγαλοιδιοκτητες σπόνσορες του κόμματος του και φιλαράκια του), ως εχθρός του οικονομικού κατεστημένου και των τραπεζών.Ρίχνει όλη την ευθύνη για τις στρεβλώσεις του συστήματος και την ενδημική διαφθορά του στους μετανάστες (και γιατί πολίτες της ΕΕ θεωρούνται μετανάστες;),και υπόσχεται επιστροφή στην 'Μικρή Αγγλία', αλλά φυσικά δεν πρόκειται να αγγίξει την ροή του κεφαλαίου. Εκεί είναι 'διεθνιστής', τρομάρα του. Το μόνο που τον ενοχλεί είναι ότι η 'παγκοσμιοποίηση' έβαλε στο παιχνίδι των στρεβλώσεων και παραμορφώσεων και άλλους πολλούς. Για εσάς που είστε μέσα στα κολακευτικά σχόλια για αυτό το υποκειμένο, είναι σαν να λέει ένας ταλαίπωρος Πορτογάλος, μπράβο στο Μάκη Βορίδη (που αν το Αυγό ήταν στην κυβέρνηση θα ήταν σίγουρα υπουργός του).
