Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα ΔικαιώματαΆρθρο 2 «Κάθε άνθρωπος δικαιούται να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και όλες τις ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη, χωρίς καμία απολύτως διάκριση, ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τις θρησκείες….» Άρθρο 18«Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται… και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις…»Άρθρο 19«Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του…»Προφανώς, κάποιοι θεωρούν ότι το να σατιρίζεις τις θρησκευτικές πεποιθήσεις κάποιου (π.χ. το γεγονός, ότι κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στο λόγο του γέροντα Παϊσίου) εμπίπτει στην ελευθερία που προστατεύει το άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης και ότι το δικαίωμα αυτό χρήζει μεγαλύτερης προστασίας από το άρθρο 2 και το άρθρο 18 της ίδιας Διακήρυξης. Προσωπική μου άποψη είναι ότι κάποτε θα πρέπει να αποφασίσουμε τι ακριβώς θέλουμε και τι θεωρούμε θεμελιώδες σαν κοινωνία. Όχι μόνο σε επίπεδο ποινικοποίησης και αντιμετώπισης από πλευράς νόμου. Σαν άνθρωποι. Με ενοχλεί αφάνταστα να προσβάλει κάποιος την προσωπικότητα, την τιμή και τα πιστεύω κάποιου άλλου, εφόσον αυτός ο άλλος δεν καταπατά δικαιώματα τρίτων. Είτε προσβάλλω κάποιον επειδή είναι ταξιτζής και αυτό στο μυαλό μου ισοδυναμεί με κλέφτη, είτε προσβάλλω κάποιον επειδή είναι Δημόσιος υπάλληλος και αυτό για μένα ισοδυναμεί με βίσμα, είτε προσβάλλω κάποιον επειδή είναι μουσουλμάνος και για μένα ισοδυναμεί με τρομοκράτη, είτε προσβάλλω κάποιον επειδή είναι Χριστιανός και για μένα ισοδυναμεί με άτομο μειωμένης αντίληψης, ΠΡΟΦΑΝΩΣ καταπατώ θεμελιώδη δικαιώματα αυτών των ανθρώπων και δε βλέπω να διαφέρω σε τίποτα με εκείνους που φοράνε μαύρα μπλουζάκια και ξυρίζουν τα κεφάλια τους. Ο φασίστας που κουβαλάω μέσα μου είναι το ίδιο επικίνδυνος. Ο μανδύας, δε, της σάτιρας έχει καταντήσει πια φερετζές. Κατά δεύτερον, να ρωτήσω κάτι άλλο: η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) έχει προβεί σε καμιά ενέργεια της προκοπής για τους 15.000 πολίτες (Έλληνες, ομογενείς του εξωτερικού και αλλοδαπούς)-φυσικά πρόσωπα, οι οποίοι με το PSI υπέστησαν αναγκαστική απαλλοτρίωση της περιουσίας τους, ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ από το Ελληνικό Δημόσιο, την ώρα που χαρίστηκαν δισεκατομμύρια χρεών σε γεωργικούς συνεταιρισμούς και αγροτοσυνδικαλιστές των εκλογικών περιφερειών μελών της παρούσας Κυβέρνησης? Τι ακριβώς έχει κάνει η ΕΕΔΑ για την προστασία του θεμελιώδους δικαιώματος στην περιουσία όλων αυτών των ανθρώπων? Άρθρο 17 παρ. 2 «Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιδιοκτησία του».
