Μπαίνω στον μάταιο κόπο ν’απαντήσω μόνο και μόνο διότι χάρηκα που ένα σχόλιο μου έβαλε στην διαδικασία εσάς, δλδ τους τους καναπεδάτους κοινωνιολόγους-ψηφοφόρους να απαντήσουν. Πραγματικά βλέποντας τα σχόλια κάτω απο το θέμα παρατηρούσα κραυγές σε μορφή έκφρασης να προσπαθούν, όχι να εξετάσουν ένα θέμα αρνητικά ή θετικά, αλλά να θάψουν ένα γεγονός με χιούμορ και επιχειρήματα τουλάχιστον λυκειακού επιπέδου. Το λυπηρό δε σε όλο αυτό είναι σίγουρα οτι δεν είστε λυκειόπαιδα- δυστυχώς. Σχόλια τύπου ‘Ασε μάστορα, για χοντρό γέλιο είσαι...’, ‘Η φυσική θέση για όποιον την έχει δει Ναπολέων ή Μεσσίας δεν είναι η φυλακή αλλά το τρελάδικο. Η μοναδική διαφορά με την Έφη τη Θώδη που αντιμετώπισε παρόμοια προβλήματα’, ‘Το κράτος δικαίου που λειτουργεί ακόμα με κανόνες (ευτυχώς) τους έστειλε στη φυλακή’, ‘Robin Hood...parody!!!!’ ‘Αυτό δεν είναι προκήρυξη, είναι textbook ψυχοπαθολογίας για το Napoleon complex’, ‘Ελπίζω αυτός και οι υπόλοιποι ψυχοπαθείς φασίστες σαν και αυτόν να παραμείνουν "θαμμένοι ζωντανοί" για πολλές δεκαετίες ακόμα’, ‘Ρε σεις , ο τοξοβόλος δεν είναι ιδιος ο Dewey Crowe που παιζει στο justified που ειχε το mega το καλοκαιρι αμα του βαλεις μαλλιά ?’ ..... και άλλα τέτοια λυπηρά. Μετά λοιπόν το σχόλιό μου άρχισαν αρκετοί ν’απαντάνε και πάνω που πίστεψα οτι υπάρχει μια πιθανότητα το επίπεδο της κουβέντας να ξεφύγει απο τα μίζερα πλαίσια χαμηλού επιπέδου έγινε ακριβώς το αντίθετο. Και απογοητεύτικα. Πώς βέβαια θα μπορούσα να πιστέψω κάτι τέτοιο ο αφελής (κάτι άλλο θά ‘λεγα αλλά θα λογοκριθώ), αφού τα άτομα παρομοιάζουν έναν άνθρωπο που θυσίασε τα πάντα της ηλικίας του, με την Έφη Θώδη, ηθοποιούς αλλά και με την χρυσή αυγή. Οτι δηλαδή στα 20 μας πρέπει να κλαμπάρουμε, να έχουμε κοπέλα, πάρτυ, λεφτά, μουσική και τα λοιπά. Αλλά όλοι βρίζουμε το σύστημα απο τον καναπέ μας, όλοι θέλουμε να κάεί η βουλή και μόλις ένας κάνει κάτι πιο επικίνδυνο που ταράζει τον ύπνο μας/τους, είναι ίδιος με ανθρώπους τρελούς που σφάζουν άντρες, γυναίκες, παιδία επειδή έχουν άλλο χρώμα. Είναι το ίδιο δηλαδή; Οκ. Γενικότερα υπάρχουν 2 είδη σχολιαστών. Άτομα σαν τον ‘αταξινόμητο’ και τον ‘novel splendours’ που το μοναδικό τους επιχείρημα (γελάω), είναι κάτι ειρωνικές ασυναρτησίες του τύπου σεξ πίστολς και αναρχικοί της μαγιονέζας. Ασυναρτησίες φυσικά που εκ των υστέρων επιβεβαιώνουν και δικαιώνουν την φράση στο σχόλιο μου απο πάνω ‘ μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό’. Δηλαδή για να είσαι -αντί- πρέπει να πεινάς, να φοράς αμπέχονα και να μην έχεις στον ήλιο μοίρα;; Γενικά θεωρώ πως το να αναλύσω και να αντιμετωπίσω καταστάσεις και σχόλια αυτού του τύπου ανήκουν σε περασμένα χρόνια ηλικίας 17 -18. Ελπίζω απλά οι συγκεκριμένοι σχολιαστές να μην ξεπερνάνε την ηλικία των 30 και να μονολογούνε έτσι. Το θέμα δεν είναι να πούμε καλά έκανε ο χ τοξοβόλος ή όχι. Το θέμα δεν είναι να ειρωνευτούμε. Το θέμα είναι διάλογος, πολιτικοκοινωνική θέση. Και αν κάποιος θεωρεί πως το αντάρτικο πόλεως δεν χρήζει πολιτικής ανάλυσης, ιστορικά και μόνο, τότε εθελοτυφλεί. Το δεύτερο είδος σχολιαστών είναι ο ‘vardaris’ την απάντηση του οποίου και σέβομαι διότι ο άνθρωπος φαίνεται ξεκάθαρα οτι διαφωνεί με ακραίες πρακτικές αλλά τουλάχιστον έχει λόγο κοινωνικό (και ας μου τα έχωσε). Ναι λοιπόν βαρντάρη είμαι απόλυτος και 24. Σίγουρα η υπερβολή στο σχόλιό μου πηγάζει απο το γεγονός οτι ένα θέμα σημαντικό αντιμετωπίστηκε με επιφανειακή ανωριμότητα. Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο στο οτι δεν υπάρχει μόνο το λευκό και το μαύρο. Δεν μπορείς όμως να μην παραδεχτείς οτι η κοινωνία πάσχει. Δεν μπορείς να μην παραδεχτείς οτι η μέση λύση είναι πολλές φορές η αιτία που επιτρέπει με ρόλο παθητικό να αναπαράγονται γεγονότα και καταστάσεις. Εγώ προσωπικά, προτιμώ χίλιες φορές να βρίσκομαι σε μία κοινωνία με εχθρούς παρά με άτομα που αδιαφορούν. Γιατί η αδιαφορία είναι η μάνα των πράσινων και των γαλάζιων παιδιών απο ‘τότε’ μέχρι και σήμερα. Σίγουρα μπορείς να είσαι παραγωγικός και έξω απο τη μάζα. Σίγουρα μπορεί να έχεις να αντιπροτείνεις κάτι ίσως πιο ελπιδοφόρο απο βόμβες, πορείες, ακτιβισμό, χιππισμό, κοινωνικές παρεμβάσεις, ειρηνικές πορείες, ψήφο και τα λοιπά. Το τι θα επιλέξει κάποιος όμως είναι επιλογή που απαιτεί σεβασμό γιατί έχει κάποιο λόγο ύπαρξης. Αν εσύ μου πεις οτι θες ειρηνικές πορείες εγω δεν έχω το δικαίωμα να σε δουλέψω ακόμα και αν πιστέυω οτι κάνεις μια τρύπα στο νερό. Αν εσύ θες να βάζεις βόμβες πάλι δεν έχω το δικαίωμα να σε χλευάσω. Αν μη τι άλλο βαρντάρη, μιλάμε για μια πολιτική δράση ακραία, παγκόσμιας πολιτικής κληρονομιάς και ιστορικών αλλαγών σε παγκόσμιο επίπεδο. Και όχι, δεν θα εξισώσω την χούντα με το σήμερα, δεν θα εξισώσω καμμία δικτατορία με το σήμερα, δε θα εξισώσω αντάρτες του παρελθόντος με 20χρονους που οπλοφορούν... Εγώ όμως μπορεί να σκοτώσω τον πατέρα μου βαρντάρη γιατί δεν μου έγραψε το σπίτι. Μπορεί να σκοτώσω τον πατέρα μου γιατί δεν μου αρέσει η φάτσα του. Μπορεί να σκοτώσω τον πατέρα μου γιατί κάθε μέρα γυρνάει σπίτι και με βιάζει. Και στις τρεις περιπτώσεις η δολοφονία είναι δολοφονία για μια κοινωνία που βασίζεται στα ημίμετρα. Στην τρίτη περίπτωση όμως δεν νομίζω οτι έχεις το δικαίωμα να με χλευάσεις όσο παραγωγικός και αν είσαι. Ένας άνθρωπος είναι στη φυλακή, όχι γιατί είναι βιαστής ή παιδεραστής. Ένας άλλος άνθρωπος μπήκε χθες στη φυλακή χωρίς καμμία απόδειξη απλά και μόνο γιατί η τσάντα του έγραφε Πάρος. Επέτρεψέ μου λοιπόν να θεωρώ κοινωνικά προβλήματα τις αδικίες και τα γεγονότα που οδηγούν έναν άνθρωπο στην φυλακή έτσι όπως λειτουργεί η κοινωνία μας απο πάντα. Επίτρεψέ μου να είμαι υπερβολικός απέναντι σε λυκειακού επιπέδου σχόλια. Είναι μαγκιά να στηρίζεις ότι κάνεις με τις συνέπειες του. Είναι μίζερο να επιβιώνεις κράζοντας κάτι που δεν είναι επιφανειακό. Αν το θεωρείς λάθος σκεφτεσαι και δρας για το πως θα το αποτρέψεις. Δεν είναι ο τρελός του χωριού. Είναι κάποιος που για κάποιον λόγο πήρε όπλο. Έκλεψε μια τράπεζα που κλέβει εμένα εσένα τα παιδιά σου. Σκότωσε κάποιον που βασάνισε τον πατέρα σου, τον παππού σου. Όχι ο τοξοβόλος. Ο οποιοσδήποτε. Δεν μπήκε μέσα γιατί ήταν αλήτης. Μπήκε γιατί ένας αστυνομικός σκότωσε τον κολλητό του πριν 6 χρόνια αναίτια. Αυτοί ήταν οι λόγοι που απάντησα έτσι. Είναι κάτι στενάχωρο, όχι αστείο. Καλή επιβίωση.
