Ας μάθουμε πρώτα πόσα ακριβώς χρωστάμε, τι είναι αυτά που χρωστάμε, σε ποιούς χρωστάμε (κεφάλαιο, τοκισμός, υπερτοκισμός), και μετά να διερωτηθούμε αν μας χρωστούσαν εμάς (και τι ακριβώς μας χρωστούσαν), το τι θα κάναμε.Τώρα τι κάνουμε είναι το θέμα που το χρέος μας, ξεκάθαρα, δεν είναι βιώσιμο...Σ.Σ.: Ας πρόσεχαν, η Σλοβενία, η Ρουμανία, η Σλοβακία (όπως θα έπρεπε να προσέξουμε κι εμείς), να μη δεχόντουσαν το κοινό νόμισμα. Οι καταστάσεις και το διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να δεχτούν να ενταχθούν στο ευρώ, ήταν πιο ξεκάθαρες και βλέπανε τι γινόταν με τους υπόλοιπους οικονομικά ανίσχυρους που δέχτηκαν να μπουν στο ευρώ. Και αναφέρομαι, κυρίως, στη δική μας στραβομάρα. Σε λιγότερο από μία δεκαετία, αν δεν έχει αλλάξει η κατάσταση με κάποιο τρόπο (δεν ξέρω πως), θα τους έχουν «τυλίξει» και εκείνους σε μερικές κόλες χαρτί. Για την ακρίβεια, τραπεζογραμματίων... Σ.Σ.2: Δεν ξέρω με ποιές ισοτιμίες δέχτηκαν οι υπόλοιπες χώρες (μετά από εμάς) το ευρώ σε σχέση με το εθνικό τους αρχικό νόμισμα. Ελπίζω η ισοτιμία τους να είναι η σωστή, γιατί σε εμάς ήταν η διπλάσια απ΄ όσο θα έπρεπε να είναι (1 ευρώ = 340,75 δρχ.!!!). Αποδείχτηκε κανονική καταστροφή εφόσον εκτίναξε στα ύψη το ήδη υπάρχον χρέος μας πριν το ευρώ.