Αγαπητέ Αταξινόμητε, το κράτος οφείλει να καταβάλλει το αντιτιμο της νοσηλείας στο εξωτερικό σε ορισμένες περιπτώσεις και υπό ορισμένες προϋποθέσεις π.χ. όταν ο ασθενής πάσχει από σοβαρό νόσημα, το οποίο δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί στην Ελλάδα εγκαίρως και μέσα στον ιατρικώς αναγκαίο χρόνο και η τυχόν καθυστέρηση της αντιμετώπισής του, θέτει σε κίνδυνο την ζωή του. Ανεξάρτητα από αυτό όμως, ειλικρινά δεν κατανοώ τη λογική σας. Πού ακριβώς είδατε ή διαβάσατε ότι το υπάρχον ασφαλιστικό μας σύστημα λειτουργεί αναλόγως εισοδημάτων του καθενός; Και από πού και ως πού τα όποια χρήματα μαζευτούν για κάποιον βάσει ιδιωτικής πρωτοβουλίας θα πρέπει να πάνε στη μερίδα της οφειλής του κράτους; Όπου θέλω τα δίνω εγώ που κάνω τη δωρεά και για όποιο σκοπό μου κατέβει. Ας έκαναν και οι κυβερνώντες ή οι φιλοκυβερνώντες έρανο. Πόσο δίκιο έχετε όμως όταν λέτε ότικακώς (ίσως) επελέγη το συγκεκριμένο νοσοκομείο και πόσο ακυρώνετε το δίκιο σας όταν συνδέετε τη συνεισφορά του κράτους με τα εισοδήματα. Από την πόλη έρχομαι. Στην τελική, το κράτος, όπως και οι ασφαλιστικές εταιρείες έχουν ένα πλαφόν.