...ας Θυμηθουμε τωρα ολοι μαζι,τον καθολικο παροξυσμο ενθουσιασμου που ειχε καταλαβει ολη την κοινωνια με αυτα τα μεταλλια της "dream-team",την αναδειξη ολων αυτων των ημιαγραμματων παιδιων και του λεβενταρα "προπονητη" τους σε εθνικους υπερηρωες,την εξωφρενικη επιβραβευση τους με δημοσια αξιωματα και κραυγαλεες τιμες,συνοδεια ισοβιων μισθων και εξοργιστικων προνομιων.Γιατι,οταν μια κοινωνια δεν εχει απο που αλλου να αντλησει συλλογικη περηφανεια για οσα την συνεχουν πραγματικα,τοτε αναγκαστικα καταφευγει σε τετοια υποκαταστατα εθνικης δοξας,εστω και αν αυτο απαιτει την συνδρομη της παραφαρμακευτικης χημειας.Ειναι ενδεικτικο νομιζω,πως η αποκαλυψη αυτης της βρωμερης παρωδιας πρωταθλητισμου,συνεπεσε χρονικα,με την καταρρευση ολων των μεταπολιτευτικων μας μυθευματων,που μας εφεραν στο σημειο να κατσουμε,οχι κατω απο,αλλα πανω στην ιδια την μπαρα του εθνικου μας μεγαλειου...