Εγώ θα σου λύσω την απορία? Για μένα δεν έχει καμία σχέση ούτε με την ΕΣΣΔ, ούτε με τη Κούβα, ούτε με τη Γιουγκοσλαβία αλλά ούτε με την Ελλάδα, ούτε με τη Ν. Κορέα, ούτε με τις ΗΠΑ ούτε ούτε. Είναι ένα απομονωμένο κράτος και όχι από επιλογή του, είναι ένα κράτος υπο συνεχή απειλή, ένα κράτος που μποϋκοτάρεται από το σύνολο των γειτονικών και όχι μόνο χωρών, ένα κράτος που έχει κλειστά σύνορα εξαιτίας της ιδιόρρυθμης κατάστασης στη περιοχή, ένα κράτος εντέλει για το οποίο οι αρθρογράφοι τέτοιου τύπου βγάζουν συμπεράσματα χωρίς να έχουν μπει στο κόπο να διασταυρώσουν την ελάχιστη πληροφορία. Πεινασμένα σκυλιά κατασπάραξαν τον θείο, Βορειοκορεάτες τρώνε τα παιδιά τους και άλλα τέτοια γραφικά. Θες απάντηση? Όχι δεν πιστεύω τίποτα από όλα αυτά, τα θεωρώ τέρμα αναχρονιστική προπαγάνδα σε σημείο ηλιθιότητας, και πιστεύω ότι ένας λαός, αν ''έτρωγε τ παιδιά του'' (ήμαρτον) για να χορτάσει και με το όπλο στο κεφάλι εξαναγκάζονταν να κλαίει γιατί θα εκτελούνταν, ένας τέτοιος λαός με τόση υποστήριξη από τις χώρες που ανέφερα, θα είχε προ πολλού επαναστατήσει. Άρα ναι, δεν πιστεύω τίποτα από όσα δημοσιεύονται, κρατάω το 1/4 και βγάζω μια μέση αλήθεια. Και είναι εκνευριστικό, το ότι κρίνεται η Κορέα βάσει της δυτικής πραγματικότητας και βγαίνει καθυστερημένη και απολυταρχική στα όρια του παραλόγου, επειδή έκλαιγαν στο θάνατο του ηγέτη τους, βασιλιά τους, αρχηγό τους, όπως θέλετε πείτε τον. Η κουλτούρα των λαών αυτών δεν παίζει κανένα ρόλο προφανώς, όπως και το ενδεχομένως τέρμα διαφορετικό εκλογικό/πολιτικό σύστημα του κράτους κοκ. Είναι πολύ εύκολο να οργίζεσαι από τη πολυθρόνα σου διαβάζοντας για λυσσασμένα σκυλιά, να κουνάς αποδοκιμαστικά το κεφάλι σου και να γράφεις ένα σχόλιο τύπου ΄΄κορεάτικος σοσιαλιστικός παράδεισος''. Δεν είναι ποτέ όμως τόσο απλά τα πράγματα