αυτήν ακριβώς την Οργουελική προσέγγιση της Κορέας δεν παίρνω στα σοβαρά και αναπόφευκτα όταν αναφέρεσαι σε ένα κοινωνικό μοντέλο που επιλέγεται ή επιβάλλεται κοκ συγκρίνεις. Γιατί στέκεσαι λοιπόν στις εκτελέσεις πολιτικών αντιφρονούντων στη Κορέα και όχι στο βασανισμό πολιτικών αντιφρονούντων στο Γκουαντανάμο? Γιατί η εκτέλεση ενός στελέχους της Κορεατικής κυβέρνησης σου προκαλεί αποστροφή και δεν κάθεσαι να αναλύεις με τον ίδιο τρόπο τις εκτελέσεις αμάχων από τον Δυτικό πολιτισμό σε χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Ιρακ, τον Λίβανο, στη Αφρική, στη Γιουγκοσλαβία κοκ. Πως είναι δυνατόν η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Κορέα να είναι ααστείο πράγμα, αλλά οι δυτικές δημοκρατίες να λειτουργούν άψογα σεβόμενες τα ανθρώπινα δικαιώματα, όταν επεμβαίνουν απροκάλυπτα στην Ουκρανία ή στη Βενεζουέλα. Πως είναι δυνατόν μία δυτική δημοκρατία που σέβεται και προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα, πάρε παράδειγμα τη δικιά μας, να στερεί το σημαντικότερο στοιχείο της ελευθερίας που είναι το δικαίωμα στην εργασία. Όλα αυτά, και άλλα πολλά, θέλουμε δε θέλουμε είναι συγκρίσιμα. Δεν είμαι υπέρ καμιας εκτέλεσης, ούτε αντιφρονούντων, ούτε καν κατασκόπως, αλλά ρεαλιστικά μιλώντας, αυτά πάντα γίνονταν και πάντα θα γίνονται όταν υπάρχει στη μέση η κοινωνική σύγκρουση (για να μη πω ταξική πάλη και χαρακτηριστώ γραφικός κτλ κτλ). Τώρα σε χέση με τα τσιτάτα περί μονοκομματικών αυτοκρατοριών, θα σου λεγα πως ο μονοκομματισμός δεν διαφέρει και πολύ από τον δικομματισμό που υπάρχει από πάντα στο λίκνο της δημοκρατίας, τις ΗΠΑ. Δε θα στο πω αυτό όμως, γιατί προφανώς, αν έχεις μελετήσει την ιστορία του 20ου αιώνα και συνεχίζεις να έχεις την ίδια άποψη σε σχέση με τον χαρακτήρα των ανατολικών κρατών, τότε προσεγγίζουμε την ιστορία με τελείως διαφορετικό τρόπο. Αν όχι, μελέτησε την και μετά.