Αν και μακρυά από λιγδιασμένες πασοκικές αναλύσεις, ο παραλληλισμός ποταμιού- χρυσής αυγής, έχει στη βάση του μια απολιτίκ προσέγγιση της πολιτικής. όσο γραφικό ήταν το κόμμα ελλήνων κυνηγών, άλλο τόσο γραφικό είναι ένα κόμμα που εμφανίζεται χωρίς καν ιδεολογική ταυτότητα και ένας από τους στόχους του είναι περισσότερα πρωινά δρομολόγια των αστικών για να πάει ο άλλος στη δουλειά. Ποιά δουλειά? Με τι μισθό? Με τι συμβάσεις? όλα αυτά είναι ''γραφικά'' για το ποτάμι και δεν μπαίνει στο κόπο να πάρει θέση. Κάτι παρεμφερές με το έξω οι ξένοι της χα, χωρίς το ρατσισμό και τη ναζιστική φυλετική αηδία αλλά θόλωμα με στόχο τις ψήφους των ''απηυδισμένων ακομμάτιστων απολιτίκ''