Σπυρίδωνα, αυτό που δεν αντιλαμβάνεσθε είναι ότι η εργατική τάξη και, ευρύτερα, τα λαϊκά στρώματα της Βενεζουέλας που στηρίζουν την «μπολιβαριανή επανάσταση» εδώ και 15 χρόνια δεν το κάνουν χάρη σε μία διαδικασία "εξαγοράς ψήφων και συνειδήσεων", αλλά επειδή βελτιώθηκε σημαντικά το βιοτικό τους επίπεδο από την πολιτική της κυβέρνησης Τσάβες. Εδώ τα διαγράμματα για την οικονομική κατάσταση στην Βενεζουέλα επί Τσάβες:http://www.cepr.net/index.php/blogs/the-americas-blog/venezuelan-economic-and-social-performance-under-hugo-chavez-in-graphs#.UTzTeF8UNl4.facebookΝα θυμίσουμε λίγο τι εστί Λόπεζ, Καπρίλες και Ματσάδο; «Η νεολαία που κατεβαίνει στους δρόμους σήμερα στο Καράκας και σε άλλες πόλεις σε όλη τη χώρα, κρύβοντας τα πρόσωπά της πίσω από μάσκες και κουκούλες, καταστρέφοντας δημόσια κτίρια, οχήματα, καίγοντας σκουπίδια, μπλοκάροντας βίαια τη διέλευση και πετώντας πέτρες και κοκτέιλ μολότοφ στις δυνάμεις ασφαλείας, καθοδηγείται από εξτρεμιστικά δεξιά συμφέροντα από τον πιο πλούσιο τομέα της Βενεζουέλας. Καθοδηγούμενοι από σκληροπυρηνικούς νεοσυντηρητικούς, τον Λεοπόλδο Λόπεζ, τον Ενρίκε Καπρίλες και τη Μαρία Κορίνα Ματσάδο – που προέρχονται από τρεις από τις πλουσιότερες οικογένειες στη Βενεζουέλα – οι διαδηλωτές επιδιώκουν όχι να διεκδικήσουν τα βασικά θεμελιώδη τους δικαιώματα, ή να κερδίσουν πρόσβαση σε δωρεάν υγειονομική περίθαλψη ή εκπαίδευση, τα οποία είναι εγγυημένα από το κράτος χάρη στον Τσάβες, αλλά μάλλον επιχειρούν να βυθίσουν τη χώρα σε μια κατάσταση ακυβερνησίας που θα δικαιολογούσε μια διεθνή επέμβαση οδηγώντας σε αλλαγή καθεστώτος.»«Καθοδηγητές στις προσπάθειες για την ανατροπή του Τσάβες ήταν οι ίδιοι τρεις που σήμερα καλούν τους υποστηριχτές τους να κατέβουν στους δρόμους για να εκδιώξουν τον πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο από την εξουσία. Ο Λεοπόλδο Λόπεζ και ο Ενρίκε Καπρίλες ήταν και οι δύο δήμαρχοι δύο εκ των πλουσιότερων δήμων κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος του 2002 – του Τσακάο και της Μπαρούτα, ενώ η Μαρία Κορίνα Ματσάδο ήταν στενή σύμμαχος του Πέδρο Καρμόνα, του πλούσιου επιχειρηματία που αυτοανακηρύχτηκε δικτάτορας κατά τη διάρκεια της σύντομης εκδίωξης του Τσάβες. Ο Λόπεζ και η Ματσάδο υπέγραψαν το κακόφημο “Διάταγμα της Καρμόνα”, που διέλυε τους δημοκρατικούς θεσμούς της Βενεζουέλας, διαλύοντας το σύνταγμα. Ο Καπρίλες και ο Λόπεζ ήταν επίσης και οι δύο υπεύθυνοι για τη δίωξη και βίαιη κράτηση μελών της κυβέρνησης του Τσάβες κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι επέτρεψαν κάποιοι από αυτούς να δαρθούν δημόσια, όπως ο Ραμόν Ροντρίγκεζ Τσασίν, πρώην Υπουργός Εσωτερικών το 2002.»«Και οι τρεις έχουν υπάρξει κύριοι αποδέκτες της χρηματοδότησης των ΗΠΑ και της πολιτικής στήριξης για τις προσπάθειές τους να ανατρέψουν τον Τσάβες, και τώρα τον Μαδούρο. Το Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία των ΗΠΑ (NED) και οι παραφυάδες του, το Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο (IRI) και το Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιτούτο (NDI), παρείχαν τα κεφάλαια εκκίνησης για την ΜΚΟ της Ματσάδο «Sumate», και για το δεξιό κόμμα των Καπρίλες και Λόπεζ «Πρώτη Δικαιοσύνη» (Primero Justicia). Όταν ο Λόπεζ διασπάστηκε από την «Πρώτη Δικαιοσύνη» το 2010 για να δημιουργήσει το δικό του κόμμα, τη «Λαϊκή Θέληση» (Voluntad Popular), αυτό χρηματοδοτήθηκε από αμερικάνικα δολάρια.»«Κατά τη διάρκεια της δεκαετούς περιόδου, από το 2000 ως το 2010, οργανισμοί των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων του Οργανισμού για τη Διεθνή Ανάπτυξη των ΗΠΑ (USAID) και του Γραφείου του για Πρωτοβουλίες Μετάβασης (OTI), που συστήθηκαν στο Καράκας το 2002, διοχέτευσαν περισσότερα από 100 εκατομμύρια δολάρια σε ομάδες της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα. Ο γενικός στόχος ήταν η αλλαγή καθεστώτος.»Είναι περιττό νομίζω να αναφέρω (αλλά θα το κάνω) πόσο αφελή και απλοϊκά είναι τα σχήματα σκέψης που βλέπουν μόνο τον "αγνό λαό" που καταπιέζεται από "τύραννους" που του έχουν κάτσει στο σβέρκο, όταν η πραγματικότητα είναι περισσότερο πολύπλοκη, όταν στη Βενεζουέλα εν προκειμένω αυτοί που εξεγείρονται είναι φοιτητές και λοιπά μέλη της μεσαίας και ανώτερης τάξης που έχασαν τα προνόμια τους (μετά την εκλογή Τσάβες το ΄99), υπό την στήριξη και κάλυψη των Η.Π.Α. φυσικά. Τώρα, αν εσείς είστε ευχαριστημένος στον ρόλο του λακέ του ευρωνατοϊκού ιμπεριαλισμού που χώνει παντού τη μύτη του, σφαγιάζοντας ολόκληρους πληθυσμούς και διαμελίζοντας ολόκληρα κράτη (βλ. πρώην Γιουγκοσλαβία που είναι και η επέτειος του πολέμου του '99 αυτές τις μέρες), υποδαυλίζοντας εθνοτικές και φυλετικές συγκρούσεις (διαίρει και βασίλευε), ιδρύοντας κράτη-προτεκτοράτα (Κόσοβο) κ.λπ., αλλά θεωρείτε ως απειλή τον Μαδούρο ή την Ρωσία, εγώ πάω πάσο. Να χαίρεστε τον ναζισμό στο Κίεβο υπό τις ευλογίες της δημοκρατικής Ε.Ε. και του «καλύτερου συνταγματολόγου στην Ελλάδα», του κ. Βενιζέλου, όπως θα πρέπει να χαίρεστε για τους -ευτυχώς αποτυχημένους- "δημοκράτες" πραξικοπηματίες του τύπου Καπρίλες και Σία. Εγώ να διευρύνω όσο θέλετε τις πηγές μου, αλλά η ουσία του πράγματος δεν αλλάζει. Οι δηλώσεις του Κάρτερ για το εκλογικό σύστημα της Βενεζουέλας δεν σας έπεισαν, φαίνεται, ότι δεν έχει ανάγκη καν κανένας Μαδούρο να υφαρπάξει εκβιαστικά την ψήφο των λαϊκών στρωμάτων (δείτε τους σχετικούς δείκτες και τα γραφήματα που υπάρχουν στο λινκ πιο πάνω, για την τεράστια μείωση της φτώχειας κ.λπ. για να πειστείτε για το γνήσιο της στήριξης του βενεζουελάνικου λαού στον μπολιβαριανισμό). Αντιθέτως, αυτά τω όντι συμβαίνουν σε κάτι φιλελεύθερες δημοκρατίες σαν την ελληνική, όπου στις εκλογές του '12 τέθηκαν τόσο ξεδιάντροπα εκβιαστικά διλήμματα για την ενδεχόμενη αποχώρηση από την ευρωζώνη, όπου θα μπορούσε κάλλιστα να υποστηριχτεί η κατηγορία της υφαρπαγής της ψήφου από την Ν.Δ.
